دویچه وله فارسی
نرگس محمدی در نامه‌ای به کمیسیون اصل نود مجلس خواستار بررسی موضوع “سلول انفرادی” شده است. به گفته خانم محمدی، نگهداری فعالان مدنی و متهمان سیاسی در سلول‌های انفرادی، پیامدهای نگران‌کننده جسمی و روحی برای آنها دارد.
نرگس محمدی، کنشگر مدنی که به جرم فعالیت‌های حقوق بشری و عضویت در “کانون مدافعان حقوق بشر” در زندان اوین محبوس است، در نامه‌ای سرگشاده به کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی، خواستار تشکیل کمیته‌ای برای بررسی ابعاد حقوقی- امنیتی پدیده “سلول انفرادی” در زندان‌های ایران شده است.
به گفته خانم محمدی، فعالان مدنی و متهمان سیاسی- عقیدتی در بدو بازداشت و به بهانه انجام تحقیقات مقدماتی روزها، ماه‌ها و بلکه سال‌ها در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند و این امر در نظام جمهوری اسلامی ایران به رویه‌ای معمول تبدیل شده است.
نرگس محمدی در نامه خود نوشته است که هم‌‌اکنون ۱۵ زن در زندان اوین در حال سپری‌کردن دوران محکومیت خود هستند که “در مجموع حدود ۱۴۰ ماه در سلول‌های انفرادی و بندهای امنیت تحمل حبس کرده‌اند”. در حالی که به‌نوشته این کنشگر مدنی، “نگهداری متهمان در سلول انفرادی بر اساس قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران (به موجب رأی وحدت رویه دیوان عدالت اداری) امری غیر قانونی و نقض آشکار اصول مصرح قانون اساسی و تعرض به حقوق و حیثیت زندانی است”.
پیامدهای جسمی و روحی سلول انفرادی
خانم محمدی در نامه خود به برخی پیامدهای جسمی و روحی نگهداری فعالان مدنی و متهمان سیاسی در سلول‌های انفرادی نیز اشاره کرده است؛ از جمله: «ابتلای محبوسان به بیماری‌های جسمی و به‌ویژه بیماری‌های روحی و روانی؛ اخذ اعترافات بی‌اساس و دروغ از متهمان با اعمال فشارهای روحی و روانی؛ صدور احکام سنگین بر مبنای اعترافات دروغ اخذ شده از متهم در سلول‌ها؛ سرکوب جامعه مدنی و فعالان این عرصه؛ وقوع رخدادهای تکان‌دهنده از قتل زهرا کاظمی، زهرا بنی‌یعقوب تا ستار بهشتی و …؛ تعرضات اخلاقی- جسمی و جنسی به متهمان.»
نرگس محمدی نوشته است: «اینجانب به‌عنوان فردی مدافع حقوق بشر که خود قربانی این شکنجه بوده و اکنون در زندان اوین شاهد تداوم این عمل و رنج قربانیان آن هستم، بر خود فرض می‌دانم در مقابل تداوم این شکنجه از هر امکانی برای اعتراض بهره گیرم.»
او از کمسیون اصل نود مجلس خواسته است، کمیته‌ای را به منظور بررسی ابعاد حقوقی- امنیتی پدیده “سلول انفرادی”، “چگونگی تداوم این اقدام غیر قانونی و غیر انسانی”، “اعمال شکنجه سیستماتیک توسط نهاد قوه قضائیه به همراه نهادهای امنیتی و عدم نظارت هیچ نهاد ناظر” تشکیل دهد.
برای بررسی پدیده “سلول انفرادی” نرگس محمدی به نمایندگان مجلس پیشنهاد کرده که از قربانیان و تجربه‌کنندگان سلول انفرادی دعوت کرده و واقعیت‌ها را از زبان آنها شنیده و گزارش آن را به مجلس و افکار عمومی ارائه دهند.
خانم محمدی از اردیبهشت ۱۳۹۳ در زندان به‌سر می‌برد. او به جرم فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری به ده سال حبس محکوم شده است. مشارکت در تأسیس “کانون مدافعان حقوق بشر” و تشکیل و اداره گروه “لگام” که برای حذف مجازات اعدام از قوانین جزایی ایران فعالیت می‌کند، مهمترین اتهام‌های خانم محمدی هستند.
