ایران خبر
طبق آخرین آمار جمع آوری شده از اعتراضات در ایران، به طور متوسط روزانه ۲۰ اعتراض در شهرهای مختلف کشور رخ می دهد. یکی از اقشاری که به طور مستمر در اعتراض است قشر پرستار است چرا که علیرغم شغل پرزحمت، پرفشار و زیانبار، اکثریت آنها به طور غیررسمی استخدام هستند، برای کار حقوق ناچیزی به آنها تعلق می گیرد و در عین حال همان را نیز به طور مرتب دریافت نمی کنند.
در یکی از موارد پرستاران بوشهر روز ۲ شهریور برای دریافت ۸ ماه حقوق دریافت نشده شان، دست به اعتراض زدند. زنان پرستار سمنان نیز در روزهای ۲۵ و ۲۶ تیر با برگزاری اعتراضی در مقابل استانداری این شهر خواستار پرداخت حقوق ۱۱ ماه خود شدند. پرستاران و پرسنل یکی از بیمارستانهای یاسوج نیز روز ۹ خرداد در اعتراض به عدم دریافت ۶ماه حقوق خود دست به اعتراض زدند. مشابه این اعتراضات در بسیاری از شهرهای کشور برگزار شده است.
قائم مقام سازمان نظام پرستاری گفت: درحالیکه پرستاران به اجبار متحمل اضافه کاری می شوند اما بین ۶ تا ۱۰ ماه است که آنها دستمزد اضافه کاری خود را دریافت نکرده‌اند.
عدم پرداخت حقوق پرستاران در حالی است که بنابه اعتراف مقامات حکومتی، طی یک سال و نیم اخیر حداقل ۱۶پرستار تحصیلکرده بین ۲۵ تا ۴۵سال بر اثر فشار کار در شیفت های مختلف بر اثر ایست قلبی و یا موارد مشابه در محل کار جان باخته اند. ۵ماه قبل تر همین مقام آمار فوت پرستاران را ۱۰نفر اعلام کرده بود. یعنی ظرف تنها پنج ماه، ۶ پرستار بر اثر فشار کار در محل کار فوت کرده اند. باید در نظر گرفت که آمار اعلام شده از سوی مقامات رسمی حداقل هستند.
یکی از معاونان سازمان نظام پرستاری در مورد کمبود پرستار در بیمارستانها گفت «در ايران براي هر پرستار، ١٥ بيمار است اما در استاندارد جهاني، هر يك يا چهار بيمار يک پرستار مراقب دارد.»
این در حالی است که بنابر برخی گزارشات حداقل ۱۱هزار پرستار بیکار در کشور وجود دارد. رئیس سازمان نظام پرستاری آمار پرستاران بیکار را بالغ بر ۴۰ هزار نفر در سایت سازمان ثبت نام کرده اند که به علت نبود امنیت شغلی دیگر حاضر به ادامه کار نیستند. وی خاطرنشان کرد که پرستاران ضمن تحمل فشار کاری بسیار، از درآمد اندکی برخوردارند و حمایت از جامعه پرستاری هر روز بیشتر می شود.
معاون سازمان نظام پرستاری گفت: «تفاوت حقوق پرستار و پزشک در ٩٩ درصد کشورهايي که حرف اول را مي‌زنند حداکثر سه برابر است اما در ايران بالاتر از صدها برابر است و گاهي فيشي که ٥٠٠ برابر بوده است هم داشتيم».
در عین حال تعداد فارغ التحصیلان متخصص در رشته پرستاری کم نیست اما بسياري از آنها مجوز استخدام بعد از فارغ‌التحصيلي دریافت نمی کنند. امری که علیرغم کمبود پرستار در جامعه ایران، موجب مهاجرت پرستاران شده است.
با این اوصاف مشاهده می شود که وزارت بهداشت، سازمان نظام پرستاری و مراجع و مقامات ذیربط به جای اتخاذ اقداماتی از قبیل رفع کمبود پرستار در بیمارستانها، استخدام رسمی پرستاران، از بین بردن فاصله حقوقی پرستار و پزشک، پرداخت مزایای کارهای زیانبار و صدور جواز برای استخدام پرستاران تحصیلکرده، طرحی ارائه کرده است که به موجب آن بيمارستان هايي كه امكانات كافي داشته باشند می توانند وارد فيلد آموزشي شده و به طور تجربی پرستار تربیت کنند. طرح وزارت بهداشت برای «تربیت پرستار بیمارستانی» براي اولين بار، دو سال پيش از سوي وزارت بهداشت مطرح شد و در ۲۳ارديبهشت ۹۶ نيز مجدداً ابلاغيه اش منتشر گرديد. به گفته فعالان جامعه پرستاري وزارت بهداشت به جاي ترميم بحران کمبود پرستار از طريق تعیین تکلیف وضعيت نيروهاي استخدام نشدة اين مجموعه، به دنبال استفاده از فارغ‌التحصيلان پرستاري به‌عنوان نيروي کار ارزان است که امنيت شغلي هزاران پرستاري که با وجود سال‌ها فعاليت در اين حرفه، همچنان بدون قرارداد رسمي به صورت شرکتي و پيماني مشغول به خدمت هستند را مورد تهدید قرار می دهد.
علاوه بر این، کارشناسان امر معتقدند که طرح وزارت بهداشت جایگاه پرستاری را ۵۰ سال به عقب برمی گرداند.
جامعه پرستاری ایران در روز ۱۵مرداد ۹۶ اقدام به برگزاری یک اعتراض سراسری علیه این طرح کرد. معترضین در شهرهای تهران، شيراز، اصفهان، اهواز، بجنورد و هرمزگان خواستار توقف طرح تربیت غیرآکادمیک پرستار در بیمارستانها شدند و اعلام كردند كه تا رسيدن به خواست هايشان به اعتراض خود ادامه خواهند داد.
وضعیت بهیاران هم بهتر از پرستاران نیست و در حال حاضر حداقل ۱۰هزار نیروی بهیار در کشور وجود دارد که علیرغم صرف هزینه برای گذراندن دوره تحصیلی لازم، وزارت بهداشت از استخدام آنان خودداری کرده است.
