بهناز شفیعی اولین موتورسورار ایرانی در رشته «ریس (Race)» می‌گوید برای حق موتورسواری خودش و زنان ایرانی جنگیده است تا امروز زنان ایرانی بتوانند در این رشته فعالیت کنند.
او با اشاره به اینکه مثل هر ورزشکار زن ایرانی محدودیت‌های ریزودرشتی داشته و دارد ولی می‌گوید:«من کسی نیستم که تسلیم شوم. می‌جنگم؛ مثل خیلی دیگر از دختران ایرانی که برای خواسته‌های درستشان می‌جنگند».
او همچنین اضافه می‌کند خانواده‌اش هم به سختی با موتورسواری او کنار آمده‌اند و برای همین زنان دیگر را درک می‌کند ولی معتقد است باید برای رسیدن به خواسته‌ها جنگید.
به گفته او هنوز موتورسواری زنان مورد قبول نیست و از طرفی با مسابقه‌دادن هم مشکل بسیار زیادی دارند. ورود به پیست آزادی و تمرین‌کردن در این پیست برایش آرزوی محال است و روزهای تابستان و زمانی که درهای پیست تمرینی دیگر به رویش بسته می‌شود، خودش را به تونل ابتدای جاده چالوس می‌رساند و آنجا تمرین می‌کند؛ آن‌هم تازه ساعت ١٢ شب.
او در ایران کلاس رایگانی برای ۱۱۴زن علاقمند به موتورسواری برگزار کرده وحالا نزدیک به ۲۰نفر از آنان به عنوان موتورسوار نیمه‌حرفه‌ای مشغول به فعالیتند. به گفته شفیعی دیدگاه عده‌ای چنان نسبت به موتورسواری منفی است که به نظرشان این کار برای زنان «آبروریزی» است.
زنان در ایران بدون اینکه جایی در قانون به این موضوع اشاره شده باشد از موتورسواری در خیابان‌ها محرومند. پیشتر برخی زنانی که قصد داشتند این ممنوعیت را بشکنند دستگیر هم شده‌اند. با این حال برخی حقوق‌دانان مانند نعمت احمدی معتقدند «هیچ منع قانونی برای زنان درباره استفاده از هیچ وسیله نقلیه‌ای وجود ندارد و برای استفاده از موتورسیکلت هم صحبتی از جنسیت راننده نشده است.»
