جایگاه گمشدۀ نیمی از جمعیت کشور ایران:
توران ولی مراد، فعال حقوق زنان: حتی دفاتر امور زنان در نهادهای مختلف دولتی، شهرداریها، صدا و سیما و… فقط جایگاه تزئینی و نمایشی دارند. بانوان ایرانی که وظیفه تعلیم و تربیت یک چهارم جمعیت کشور برعهدۀ آنانست تا کنون به جایگاه واقعی خوددست نیافته اند.
سال هاست که زنان ایران یعنی50 درصد از جامعه در تصمیم گیریهای بالای مدیریتی نادیده گرفته میشوند؛ زنان ایران بیش از 60 درصد ورودی دانشگاه ها را به خود اختصاص داده اند اما همچنان برای دریافت اولین حقوق خود در تلاش و تکاپو هستند.
وزیرامور خارجه ایران قانون جدید آمریکا مبنی بر ممنوعیت سفر اتباع 6 کشور جهان به خاک امریکا را در حالی « شرم آور و خصومت کور » توصیف نموده و آن را « قانونی برای ممانعت از دیدار فرزندان با خانوادهایشان» میداند که دیر زمانیست ده ها مادر ایرانی همچون نرگس محمدی و نازنین زاغری، دور از خانواده و فرزندانشان در زندان به سر می برند.
مادهٔ اول اعلامیه جهانی حقوق بشر تمام افراد بشر را از لحاظ حیثیت و حقوق با هم برابر میداند زیرا آزاد نیز به دنیا می آیند. اما: مشارکت2درصدی در بخش اجرایی؛ استفاده27درصدی از ظرفیت علمی و رتبۀ 92 نابرابری جنسیتی در بین 146 بیانگر حقوق پایمال شده زنان ایرانست.
نیمای عزیزم، چگونه برایت بگویم که هیچ «کاری» نمیتواند مرا از تو اینهمه دور کند، در واقع هیچ «کاری» حق ندارد مرا این همه از تو دور کند.
هیچ «کاری» حق ندارد اينقدر حقوق کودکانم را نادیده بگیرد. (برگرفته از نامه خانم محمدی به پسرش نیما)