یک و نیم قرن زندان؛ نگاهی به وضعیت ۲۵ زندانی بهایی در تهران و البرز

خبرگزاری هرانا – بهاییان ایران در زمره شهروندانی هستند که از حداقل حقوق انسانی و شهروندی به دلیل باورهای دینی خود محروم مانده اند. تبعیض، سیاه نمایی، کینه توزی، پیش داوری، نفرت پراکنی، آزار و قتل در کنار حبس اشکالی از بهایی ستیزی در ایران هستند. در حال حاضر شهروندان بهایی زیادی در سراسر کشور در زندانها به سر می برند. گزارش پیش رو به زندانیان بهایی استان تهران و البرز بعنوان یکی از پرشمارترین اماکن حبس شهروندان بهایی می پردازد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در حال حاضر دست کم ۲۵ شهروند بهایی که محرومیت های متعددی از جمله بیش از ۱۶۰ سال حبس را تحمل می کنند در زندانهای استان تهران و استان البرز به سر می برند. هرانا گزارشی اجمالی از شرح آخرین وضعیت این شهروندان در مرکز کشور که صرفا به دلیل باورهای شخصی خود در زندانها به سر می برند تهیه کرده است که در پی می آید؛

مهوش شهریاری ثابت در پانزدهم اسفند ۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت‌ شد. بعد از بازداشت به سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹۹ زندان اوین منتقل ‌شد. در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷۷، شش تن دیگر از بهاییان عضو گروه «یاران ایران» با اتهاماتی مشابه با اتهامات مهوش ثابت بازداشت ‌شدند. ثابت در طی ۲۰ ماه اولیه بازداشت‌اش تفهیم اتهام نشد و اجازه تماس با وکیل هم نداشت. در ۲۳ بهمن ۱۳۸۷، دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای مهوش ثابت و شش تن دیگر از مدیران جامعه بهایی به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» خبر داد. آن‌ها در ۲۲ خرداد ۱۳۸۹، به اتهام «جاسوسی، توهین به مقدسات، تبلیغ برعلیه نظام و رواج فساد فی الارض» به بیست سال زندان محکوم شدند. این درحالی ‌بود که مهوش ثابت به همراه فریبا کمال‌آبادی، جمال‌الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در آخرین جلسه دادگاه خود و در اعتراض به غیرعلنی و غیرحقوقی بودن رویه دادگاه، حاضر به حضور در دادگاه نشدند. این حکم در آذرماه ۱۳۹۴ با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی به ده سال تقلیل پیدا کرد.

فریبا کمال‌آبادی از اعضای “یاران ایران” (مدیران جامعه بهایی) دو بار در سال ۸۴ دستگیر شد و بار سوم از سال ۸۷ دستگیر و در شعبه ۲۸۸۸ دادگاه انقلاب تهران با اتهامات «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. این شهروند بهایی با تقلیل حکم به ۱۰ سال، نهمین سال حبس خود را در بند زنان زندان اوین می‌گذراند.

فریبا کمال‌آبادی متولد ۲۲ شهریور ۱۳۴۱ در تهران که به دلیل اعتقادات مذهبی خود زندانی است. پدرش هم که پزشکی بهایی بود که در دهه ۱۳۶۰ بازداشت و شکنجه شد. فریبا در سال ۱۳۶۱ با «روح‌الله طایفی نصرآبادی» پیمان ازدواج بست که حاصل این ازدواج سه فرزند به نا‌‌م‌های ورقا، الحان و ترانه است. او که مانند سایر بهاییان پس از انقلاب اجازه تحصیل در دانشگا‌‌ه‌های رسمی کشور را نداشته، تحصیلات خود را در دانشگاه غیررسمی و مکاتبه‌ای بهایی ادامه داده است و از این دانشگاه کارشناسی مطالعات بهایی و کارشناسی ارشد مطالعات تکمیلی را دریافت کرده است.

الهام فراهانی در تاریخ ۲۱ تیرماه ۹۱ بهمراه همسرش عادل نعیمی بازداشت شد. کمتر از ۱۰ روز بعد فرزند آنها شمیم نعیمی نیز دستگیر شد. وی مدت دوماه در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری شد، سپس با تودیع وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی همراه پسرش موقتا آزاد شد. خانم فراهانی، همسر و فرزندش در یک جلسه دادگاه «پنج دقیقه‌ای» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد. عادل نعیمی به ۱۰ سال و فرزند آن‌ها شمیم به سه سال حبس محکوم شد. درحال حاضر به دلیل عمل جراحی آرنج در بیمارستان جم تهران بستری است. مردان این خانواده که در زندان رجایی شهر کرج نگهداری می شوند.

نسیم باقری مورخ اول خرداد سال ۹۵، ماموران امنیتی به خانه وی یورش بردند و بدون بازداشت وی، تنها اقدام به توقیف وسایل الکترونیکی ارتباطی وی نمودند. این شهروند بهایی روز بعد جهت بازجویی به دفتر پیگیری نهاد اطلاعات احضار شد.

در اسفندماه سال ۹۱ به دادسرای شهید مقدس زندان اوین فراخوانده شد و با تودیع وثیقه ۵۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شد. مورخ ۱۶ مهر سال ۹۲، قاضی مقیسه در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران وی را به ۴ سال حبس محکوم کرد و در تاریخ هفتم اردیبهشت سال ۹۳ جهت اجرای حکم حبس بازداشت و به بند نسوان زندان اوین منتقل شد. خانم باقری از بیماری تیروئید رنج برده و از مرخصی محروم است.

آزیتا رفیع زاده در تاریخ یکم خرداد سال ۹۰ ماموران امنیتی به منزل مسکونی وی و همسرش یورش بردند، اما بدون بازداشت آنها، اقدام به توقیف تعدادی از وسایل الکترونیکی ارتباطی آنها نمودند. پس از آن خانم رفیع زاده یک مرتبه به دفتر پیگیری نهاد اطلاعات احضار شد و در مهرماه سال ۹۰ پرونده نامه منع تعقیب دریافت کرد. اما در اسفندماه ۹۰ این پرونده دوباره به جریان افتاد و پس از احضار به دادسرای شهید مقدس زندان اوین، با تودیع وثیقه ۵۰ میلیون تومانی موقتا آزاد شد.

در خرداد سال ۹۳، قاضی مقیسه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، این شهروند بهایی را به ۴ سال حبس محکوم کرد. خانم رفیع زاده مورخ ۳ آبان ۹۴ جهت اجرای حکم خود را به زندان اوین معرفی کرد. همسر وی با نام پیمان کوشک باغی مشغول تحمل ۵ سال حبس در زندان رجایی شهر کرج است، این زوج زندانی دارای یک فرزند پسر ۶ ساله هستند.

کمال کاشانی، متولد ۱۳۳۷ در گنبد کاووس و ساکن گرگان مورخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ در گرگان دستگیر و سپس به تهران منتقل و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد.

این شهروند بهایی در اوایل دهه ۶۰ درحالی که یک ترم به پایان تحصیلاتش در رشته صنایع اتومبیل باقی مانده بود از دانشگاه اخراج شد. وی سابقه بازداشت و تحمل ۵ سال و سه ماه حبس از سال ۶۲ تا ۶۷ را نیز به دلیل عضویت در محفل روحانی بندر ترکمن را نیز دارد. در همان سال‌ها برادر بزرگتر وی با نام «جمال کاشانی» عضو محفل روحانی دهقان ویلا در کرج بازداشت و در آذرماه سال ۶۳ در زندان اوین اعدام شد.

فرهاد فهندژ، متولد ۱۳۳۸ در تربت حیدریه و ساکن گرگان در تاربخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ در منزل خود دستگیر و بعد از هفت ماه بلا تکلیفی در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «تبلیغ آیین بهایی و اداره تشکیلات بهایی» توسط قاضی مقیسه  به ۱۰ سال حبس محکوم شد.

شایان ذکر است، این شهروند بهایی در سال ۱۳۶۲ (در سن ۲۴ سالگی) نیز دستگیر و به ۶ سال حبس محکوم شده بود. وی به دلیل شرایط نامساعد زندان پیشین مبتلا به بیماری های گوارشی است.

فواد فهندژ (برادر کوچکتر فرهاد فهندژ) متولد سال ۱۳۴۲ در تربت حیدریه و ساکن گرگان، مورخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱۱۱ دستگیر و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد.

شایان ذکر است علی‌رغم تمامی تلاش‌ها با درخواست مرخصی وی برای حضور در مراسم ازدواج دخترش موافقت نشد. بر اساس گفته های وی، قاضی مقیسه با چند سئوال-جواب ساده و تنها به دلیل پاسخ مثبت به سئوال «آیا در منزل با خانواده دعا می خواندی؟» به او گفته است: “همین برای حکم تو کافی است.”

کوروش زیاری متولد ۱۳۴۳ در سنسگر و ساکن گنبدکاووس، در تاریخ ۲۸ آبان سال ۹۱ در حال بازگشت به خانه در شهر گرگان دستگیر شد. وی نیز با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد.

این شهروند بهایی حدود ۲ ماه قبل از بازداشت،در حادثه تصادف از ناحیه پا دچار آسیب دیدگی و شکستگی شده بود و در حالی که به تازگی گچ پایش را باز کرده و در حال معالجه بود، بازداشت و به علت ناتمام ماندن دوره درمان مدتی در زندان از ناحیه پا و کمر دچار مشکلات و درد شده بود. پس از درخواست های مکرر این زندانی چند مرتبه به بیمارستان منتقل اما هنوز کاملا بهبود نیافته است.

پیام مرکزی متولد ۱۳۳۶ در تهران و ساکن گرگان در ۲۸ آبان سال ۹۱ بازداشت و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد. مسئولین قضایی با درخواست های مرخصی وی برای ازدواج دخترش و همچنین بیماری مادرش مخالفت کرده اند.

پدر این شهروند با نام «امیر هوشنگ (شاپور) مرکزی» در مهرماه سال ۶۳ در زندان اوین اعدام شد. مادر وی نیز با نام «پریچهر آزاده» در همان سال‌ها به مدت ۵ سال در زندان اوین متحمل حبس شده است.

سیامک صدری متولد ۱۳۵۲ در شهر یزد و ساکن گرگان در تاریخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ بازداشت و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد.

این شهروند بهایی در سال ۱۳۶۰ به دلیل اعتقاد به دیانت بهائی از اداره کشاورزی اخراج شد.

فرهمند ثنائی متولد ۱۳۴۵ درگرگان، مورخ ۲۶ مهرماه سال ۹۱ همراه همسرش در منزل شخصی شان بازداشت و با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد. همسر او چندی بعد از بازداشت با تودیع وثیقه آزاد شد.

فرهاد اقبالی متولد سال ١٣٣٧ در بندر گز و ساکن گرگان، در تاریخ ۲۸۸ آبان سال ۹۱ همراه چهار شهروند بهایی دیگر بازداشت شد. اما به دلیل وخامت حالش همان روز با تودیع وثیقه آزاد شد. وی نیز با اتهامات «تبلیغ علیه نظام، همکاری با دول متخاصم و عضویت در تشکیلات مخفی بهائی» در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه به ۵ سال حبس محکوم شد و نهایتا بعد از دو سال و برخلاف توصیه پزشکان متخصص قلب در تاریخ پنجم شهریور ۹۳ با دریافت احضاریه جهت تحمل حبس به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد.

شهاب دهقانی در تاریخ ۲۰ تیرماه سال ۱۳۹۱ در اقدام گسترده نیروهای امنیتی علیه بهاییان در شهر تهران بازداشت شد. در این اقدام نزدیک به ۲۰ شهروند بهایی در شهرهای تهران، مشهد و شیراز دستگیر شدند.

وی از سوی دادگاه به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد و روز شنبه ۳ خرداد ماه سال ۹۳ جهت سپری کردن محکومیت ۴ ساله خود را به زندان اوین معرفی کرد و یک روز بعد به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.

این شهروند بهایی هم اکنون در سالن ۱۲ زندان رجایی شهر، مشغول گذراندن حبس چهار ساله خود است، لازم به یاداوری است که همسر اقای دهقانی، شمیس مهاجر نیز با اتهامات مشابه به یک سال حبس محکوم شده بود.

واحد خلوصی فعال حقوق بشر در تاریخ ۲۶ مردادماه ۱۳۹۰ و در پی دریافت احضاریهٔ کتبی و مراجعه به شعبه سوم دادسرای اوین بازداشت و مدت ۲۱ روز را در بند ۲-الف سپاه در زندان اوین به سر برد و پس از ان به زندان رجایى شهر تبعید شد.

وی در خردادماه ۱۳۹۰ از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه به ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز عینا تأیید شد.

اتهامات وی اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور، عضویت و فعالیت موثر در جامعه بهایی و تبلیغ گسترده آن، عضویت و فعالیت موثر در تشکلات مدافع حق تحصیل، سازمانهای مدافع حقوق بشر و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی عنوان شده بود.

افشین سید احمد در سال ۹۱ بازداشت و مدت ۴۰ روز در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹۹ زندان اوین تحت بازجویی بود. وی پس از آن با تودیع وثیقه به طور موقت آزاد شد.

آقای سید احمد در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی مقیسه با اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی» به ۳ سال حبس تعزیری محکوم و این حکم در دادگاه تجدید نظر عینا تایید شد.

سعید رضائی یکی از هفت مدیر سابق جامعه بهائی ایران است که ۲۵ اردی‌بهشت ماه سال ۱۳۸۷ به همراه ۵۵ تن از دیگر اعضای این هیأت ۷ نفره به نام‌های فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در پی حمله‌ی مأمورین امنیتی به منازل‌شان دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. این اتفاق در ادامه‌ی دستگیری مهوش ثابت یکی دیگر از این مدیران در اسفند ماه ۱۳۸۶ صورت گرفت.

لازم به یادآوری ست که دادسرای امنیت تهران، در بهمن ماه سال ۱۳۸۷، از صدور قرار مجرمیت برای ۷ تن از شهروندان بهائی به اتهام “جاسوسی برای اسرائیل”، “توهین به مقدسات” و “تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی” خبر داد. هر کدام از این افراد در مرداد ماه سال ۱۳۸۹، از سوی شعبه‌ی ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، به قضاوت قاضی مقیسه، به ۲۰ سال زندان و مجموعاً به ۱۴۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند.

پس از این حکم، آقای رضایی به زندان رجائی شهر منتقل و مدت ۶ماه با زندانیان عادی در بند۶ این زندان بوده و پس از آن به سالن ۱۲زندانیان سیاسی در بند ۴ انتقال یافت.

این شهروند بهایی با تقلیل حکم به ۱۰ سال، در آستانه دهمین سال حبس خود قرار دارد.

وحید تیزفهم متولد ۱۳۵۲ در ارومیه و ساکن تهران، از مدیران سابق جامعه بهایی ایران در اردیبهشت ماه سال ۸۷ بازداشت و در شعبه ۲۸۸۸ دادگاه انقلاب تهران با اتهامات «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. این شهروند بهایی با تقلیل حکم به ۱۰ سال در زندان رجایی‌شهر کرج نگهداری می‌شود.

وحید تیزفهم، عینک ساز و صاحب مغازۀ عینک سازی در شهر تبریز، تا اوائل سال ۲٠٠۸ (۱٣۸۷) در آن شهر زندگی می‌کرد و پس از آن به تهران نقل مکان نمود.

او در شهر ارومیه متولد شد و کودکی و جوانی خود را در آنجا گذراند. پس از کسب دیپلم در رشتۀ ریاضی در سن ۱۸ سالگی به تبریز آمد تا در رشتۀ عینک سازی به تحصیلات خود ادامه دهد. وی بعداً در مؤسسۀ عالی معارف بهائی، وابسته به مؤسسه آموزش عالی بهائی (علمی آزاد)، نیز در رشتۀ جامعه شناسی به تحصیل مشغول شد.

عفیف نعیمی شهروند بهایی و از مدیران سابق جامعه بهایی ایران در اردیبهشت ماه سال ۸۷ بازداشت و در شعبه ۲۸۸۸ دادگاه انقلاب تهران با اتهامات «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. این شهروند بهایی که از بیماری‌های زیادی از جمله مشکل انعقاد خون، بیهوشی های دوره ای، ناراحتی شدید غدد لنفاوی و تورم حاد در ناحیه‌ی گلو در زندان رنج برده، با تقلیل حکم به ۱۰ سال در زندان رجایی‌شهر کرج نگهداری می‌شود.

عادل نعیمی  متولد ۱۳۳۱ در تهران و همسرش الهام فراهانی (نعیمی) از جمله بازداشت‌شدگان روز ۲۱۱ تیر ماه سال ۹۱۱۱ بودند. مأموران ساعت‌ها خانه آن‌ها را بازرسی و بسیاری از اموال خصوصی، کتاب‌ها، عکس‌ها و سی‌دی‌هایی که مربوط به آیین بهایی بودند را ضبط کردند. دوم مرداد ماه همان سال، شمیم نعیمی، پسر ایشان هم به دادسرای شهید مقدس، مستقر در زندان اوین احضار شد که پس از مراجعه، او را هم بازداشت کردند. پس از حدود یک ماه، الهام و شمیم تا زمان برگزاری دادگاه به قید وثیقه آزاد شدند، اما پدر خانواده هم‌چنان در انفرادی ماند تا این‌که پس از حدود سه ماه، به بخش عمومی منتقل و پس از چندی به زندان رجایی شهر برده شد.

چهارم اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۲ خورشیدی، جلسه دادگاه عادل نعیمی به همراه هفت شهروند بهایی ساکن گرگان و گنبدکاووس که به زندان رجایی شهر منتقل شده بودند، هم‌زمان برگزار شد.

هر چند در این پرونده، ارتباطی میان زندانیان بهایی گرگان با عادل نعیمی وجود نداشت، اما شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه‌ای به پرونده این افراد در یک جلسه رسیدگی کرد.

اتهامات وارده به این هشت شهروند بهایی عبارت بودند از: «تبلیغ علیه نظام»، «تشکیل و اداره تشکیلات غیرقانونی بهایی» و «عضویت در تشکیلات غیرقانونی بهایی».

طبق رأی صادر شده برای عادل نعیمی، او به ۱۱ سال حبس و متهمان دیگر به ۵ تا ۱۰ سال حبس محکوم شدند.

بهروز توکلی متولد ۱۳۳۰ در مشهد و ساکن تهران، از مدیران سابق جامعه بهایی ایران در اردیبهشت ماه سال ۸۷ بازداشت و در شعبه ۲۸۸۸ دادگاه انقلاب تهران با اتهامات «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. این شهروند بهایی با تقلیل حکم به ۱۰ سال در زندان رجایی‌شهر کرج نگهداری می‌شود.

بهروز توکلی، تا اوائل دهه ۱۹۸۰ (۱۳۶۰) به عنوان مددکار اجتماعی به کار مشغول بود. اما در این زمان به علت اعتقاد به آئین بهائی از کار دولتی اخراج شد. آقای توکلی پیش از دستگیری اخیر نیز به طور متناوب بازداشت و مورد آزار قرار می‌گرفت. وی سه سال پیش از بازداشت، برای مدت چهار ماه، بدون هیچ جرمی، در سلول انفرادی زندانی بود که در نتیجه دچار مشکلات جدی کلیوی و مفصلی شد.

آقای توکلی فارغ‌التحصیل رشتۀ روانشناسی است. او پس از اتمام دو سال خدمت سربازی (در رتبۀ ستوانی)، و گذراندن دوره های آموزشی تکمیلی، در رشته مراقبت از معلولین جسمی و ذهنی متخصص شد و تا زمانی که، به علت بهائی بودن، از کار برکنار شد به کار دولتی اشتغال داشت.

آقای توکلی، هنگامی که هنوز دانشجوی دانشگاه بود، به عضویت در شورای حاکمۀ محلی بهائی (محفل روحانی محلی) در شهر مشهد انتخاب شد و بعد از آن در شورای محلی دیگری در شهر ساری خدمت کرد. این نهادهای مشورتی در اوائل دهۀ ۱٩۸٠ (۱٣۶٠) به دستور دولت تعطیل شد. وی همچنین در چند کمیته جوانان عضویت داشت و در اوائل دهۀ ۱٩۸٠ به عضویت هیئت معاونت در آمد. بعد از آن که آقای توکلی از شغل دولتی خود محروم شد، برای تکفل خانواده و امرار معاش، یک کارگاه کوچک نجّاری در شهر گنبد تأسیس کرد و در همان شهر، کلاس‌هائی نیز برای مطالعات بهائی برای جوانان و بزرگسالان به راه انداخت.

 جمال الدین خانجانی، متولد ۱۳۱۲ در سنگسر و ساکن تهران، در اردیبهشت ماه سال ۸۷ بازداشت و در شعبه ۲۸۸۸ دادگاه انقلاب تهران با اتهامات «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. این شهروند بهایی که از بیماری‌های زیادی به علت کبر سن رنج می‌برد، با تقلیل حکم به ۱۰ سال در زندان رجایی‌شهر کرج نگهداری می‌شود.

وی، کارخانه‌دار موفقی بود که بعد از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ تجارت خود را به خاطر بهائی بودن از دست داد. در کارخانه آجرسازی او که اولین کارخانه ماشینی از این نوع در ایران بود، پیش از آن که به اجبار بسته شود، چندصد نفر به کار اشتغال داشتند.

آقای خانجانی عضو سابق محفل ملی بهائیان ایران در سال ۱۳۶۳ بود که چهار نفر از ۹ عضو آن توسط حکومت ایران اعدام شدند.

بعدها آقای خانجانی توانست در زمینی که متعلق به خانواده‌اش بود مزرعه ای با تجهیزات ماشینی تأسیس کند، اما مسئولین دولتی محدودیت های متعددی برای او ایجاد کردند و ادارۂ مزرعه را با دشواری روبرو ساختند. این محدودیت‌ها به فرزندان و بستگان آقای خانجانی هم تعمیم داده شد از جمله جلوی پرداخت وام به آنها گرفته شد، محل‌های کسب آنها را بستند، داد و ستد تجاری آنها را محدود کردند، و از سفر آنها به خارج از ایران جلوگیری شد.

پیش از دستگیری اخیر در سال ۱۳۸۷، آقای خانجانی حداقل سه بار دستگیر و زندانی شده بود.

کیوان رحیمیان، استاد زندانی دانشگاه بهائی در زندان رجائی شهر از سال ۹۱ متحمل حبس شده است.

کیوان رحیمیان از اساتید دانشگاه مجازی بهاییان ایران به ۵ سال حبس تعزیری و ۹۷ میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شد. وی در صورت عدم ایجاد مشکل در شهریور ۱۳۹۶ از زندان آزاد خواهد شد.

گفتنی است برادر کیوان رحیمیان، کامران رحیمیان نیز در جریان فعالیت و تدریس در دانشگاه مجازی بهاییان مورد اتهام قرار گرفته و به چهار سال حبس محکوم شد. وی در آخرین روزهای مرداد ماه سال جاری با اتمام زمان حبس از زندان آزاد شد. همچنین همسر برادر کیوان رحیمیان، فاران حسامی نیز با اتهاماتی مشابه به چهار سال حبس محکوم شده بود.

نوید خانجانی مسئول سابق کمیته حقوق تحصیل در مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر و موسس جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی است که در اسفندماه ۸۸ از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شد و حدود ۲ ماه در زندان به سر برد. وی سپس از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی پیرعباس به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری و چهارصد هزار تومان جریمه نقدی محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر عینا تایید شد.

اتهامات وی «نشر اکاذیب»، «تشویش اذهان و تبلیغ علیه نظام به واسطهٔ انتشار اخبار و گزارش‌ها و انجام مصاحبه با تلویزیون و رادیوهای بیگانه»، و عضویت در جمعیت های غیرقانونی عنوان شده بود.

نوید خانجانی فعال حقوق بشر محبوس در زندان رجایی‌شهر کرج که پیش از این به ۱۲ سال حبس تعزیری محکوم شده بود با اعمال ماده ۱۳۴ و «تجمیع احکام» با کاهش حکم سابق به ۵ سال حبس تعزیری مواجه شد.

پیمان کوشک‌باغی و همسرش، آزیتا رفیع‌زاده در خرداد ماه سال ۹۰ هجری خورشیدی به اتهام “همکاری با دانشگاه مجازی بهاییان ایران موسوم به موسسه علمی آزاد”، دستگیر شدند. این زوج بهایی که در همین دانشگاه تحصیل کرده‌اند پس از فارغ‌التحصیل شدن در رشته مهندسی کامپیو‌تر، به تدریس آن‌لاین برای دانشجویان بهایی محروم از تحصیل پرداختند.

خانم آزیتا رفیع زاده از اساتید دانشگاه علمی آزاد (دانشگاه مجازی بهاییان ایران) به دلیل تدریس به جوانان بهایی به ۴ سال زندان محکوم شده و دوران محکومیت خود را در زندان اوین طی می کند و همسر وی پیمان کوشکباغی به ۵ سال زندان محکوم شده است.

پیمان کوشک‌باغی، روز یک‌شنبه نهم اسفند ماه سال گذشته هنگامی که همراه فرزند شش ساله‌اش، بشیر، برای ملاقات همسرش “آزیتا رفیع‌زاده” به زندان اوین رفته بود، پیش از ورود به سالن ملاقات به وسیله سه فرد لباس شخصی بازداشت و پس از گذشت حدود یک ماه تحمل سلول انفرادی به بند هشت زندان اوین منتقل شده بود.