پدری که دخترش را در تهران زنده به گور کرد

نخستين خبر از سوی يک خبرگزاری نيمه رسمی منتشر شد: «دختر جوانی که به دست پدرش زنده به گور شده بود، از مرگ نجات يافت.»

خبرگزاری فارس در بامداد روز جمعه گزارش داد که اين دختر جوان، در «جاده تلو و در زمين های ارتش» به دست پدرش زنده به گور شده بود و بعد از گزارش اهالی محل، توسط ماموران نيروی انتظامی کلانتری ۱۶۶ لشگرک نجات يافته است.

يک منبع خبری در تهران که نخواست نامش فاش شود، در مصاحبه ای با راديو فردا اين خبر را تاييد می کند و می گويد: «اين دختر ۲۲۲ ساله که رويا نام دارد توسط ماموران نيروی انتظامی نجات يافته و در حال حاضر در يکی از بيمارستان های تهران بستری است.»

گزارش خبرگزاری فارس نيز حاکی است که رويا – دختر نجات يافته از مرگی دلخراش – ابتدا توسط پدرش «شکنجه» شده، به سختی کتک خورده و بعد نيمه جان مدفون شده است.

رويا به ماموران کلانتری ۱۶۶ لشکرگ گفته است که معتاد بوده: «قرص ترامادول مصرف می کنم به همين علت پدرم مرا در منزل مورد ضرب و شتم قرار داد و وقتی بيرمق شدم به اين مکان منتقل و در زير سنگ ها مدفونم کرد.»

مجازات پدر؟

هرچند بنا بر گزارش خبرگزاری فارس در حال حاضر تحقيقات برای دستگيری پدر رويا آغاز شده است، اما نسرين ستوده حقوقدان به راديو فردا می گويد: «متاسفانه حتی اگر اين پدر دستگير شود و به جرم خود هم اعتراف کند، هيچ مجازاتی در انتظار او نيست جز يک تا دو سال حبسی که معمولا برای اين دسته از جرائم در نظر گرفته شده است.»

نسرين ستوده معتقد است: «قانون جزايی ايران نه تنها از انتقام گيری شخصی جلوگيری نمی کند، بلکه در مواردی اين رفتارها را مورد تشويق هم قرار می دهد.»

اين نخستين بار نيست که اقدامات والدين عليه فرزندانشان، آغاز مناقشه ای حقوقی را کليد می زند؛ پيش از و در بسياری از پرونده های کودک آزاری، مدافعان حقوق کودک گفته اند که بر اساس قانون مجازات اسلامی، «فرزندان، مايملک پدر هستند.»

نسرين ستوده می گويد: «وقتی قانون جزايی صراحتا اعلام می کند اگر پدری فرزند خود را به قتل برساند اعدام نمی شود، و نيز اگر مردی همسرش را در حال ارتباط با مرد ديگری ببيند در همان زمان می تواند اقدام به قتل هر دو نفر کند و اگر فردی تصور کند که فرد ديگری مهدورالدم است، می تواند او را به قتل برساند، طبيعی است که مجازات های شخصی را تشويق می کند.»

اين حقوقدان در انتقاد از قانون مجازات اسلامی می گويد: «سوال من اين است که اگر قرار است هر کسی بتواند در مورد حق حيات ديگران اظهار نظر کند، پس چرا بايد افراد برای سيستم قضايی کشور متحمل پرداخت ماليات شوند؟»
مناقشه فقهی: مهدورالدم
چنانکه تا اين لحظه از ادعاهای قربانی پيدا است، پدرش تلاش کرده تا او را به خاطر اعتيادش به قتل برساند. آيا اين دختر از نظر قانون مجازات اسلامی «مهدور الدم» است؟

پاسخ نسرين ستوده به اين پرسش منفی است. او می گويد که «به موجب هيچ يک از قوانين ما مجازات اعتياد اعدام نيست.» و تاکيد می کند که اصولا ـمصاديق مهدورالدم بودن افراد در قانون ذکر نشده است، و واژه ای است فقهی، بی آن که زمينه تاريخی در قوانين ما داشته باشد.»
او معتقد است که قوانينی از اين دست عملا موجب شده اند تا برخی جرايم افزايش يابند.
نسرين ستوده می گويد: «متاسفانه در مورد سنگسار و قتل های خانوادگی شاهد گسترش اين پديده هستيم. اگر در دهه قبل قتل های ناموسی فقط در بخش های خاصی از کشور ديده می شد، حالا می بينيم که در تمامی شهرها مواردی از آن به چشم می خورد.»
خانم ستوده در مورد آنچه «شکل جديد قتل های ناموسی» می خواند، می گويد:«مثلا پدری دختر ۱۴ ساله خود را به شائبه ارتباط نامشروع سنگسار می کند و يا پدر ديگری در مجازات دخترش او را زنده به گور می کند.»

«اين اشکال جديد قتل نيز الهام گرفته از قانونی است که به آنها اجازه می دهد فرزندان خود را به قتل برسانند. وقتی قانون فردی را که مرتکب رابطه نامشروع شده به سنگسار محکوم می کند در حقيقت به پدری هم که به دختر خود بدبين است، راه مجازات را آموزش می دهد.»

با استناد به قوانين ايران، هنوز سرنوشت نهايی اين پرونده مبهم است. پدر رويا کماکان آزاد است و هنوز انگيزه تلاش برای قتل دخترش را بيان نکرده است.

اگر او نيز مشابه ديگر خشونت ها از اين دست پای «مسايل ناموسی» را به اين پرونده باز کند، به جز عنوان های هيجان انگيز به خاطر روش تلاش به قتل برای رسانه ها، باقی ماجرا به ديگر پرونده های خشونت «ناموسی» شبيه می شود که نه برای جامعه ايران تازگی دارند و نه در نگاه پاره ای حقوقدانان، به نتيجه ای مطلوب در پايان روز خواهند داشت.