نگاهی دوباره به همه وعده های رئیس جمهور در مورد زنان ایران:
قبل از انتخاب: تبعیض برای زنان ما قابل قبول نیست، جنسیت نمیتواند معیار درستی برای تصدی مسئولیتها در جامعه باشد، درتصمیمگیریها باید زنان همانند مردان نقش ایفا کنند، امروز که نیاز به حرکت جامعه برای رشد داریم باید جمعیت 50 درصدی زنان را مورد توجه قرار دهیم، حتی باید امروز در برخی مشاغل مدیریتی سهمی برای زنان قائل شویم، در دولت تدبیر و امید در عرصه مدیریت، جنسیت معیار نخواهد بود، دولت آینده، دولتی است که فرصت برابری برای زنان و مردان ایجاد میکند، عدالت به معنای فرصت برابر در فعالیتهای علمی، اجتماعی و سیاسی است، دولت تدبیر و امید برابری را بین مردان و زنان برقرار میکند، انتخاب کار در خانه و خارج از ان با خود آنان است، زنان برای برگزیدن نقش اجتماعی خود نیازی به قیم ندارند، زنان در دولت تدبیر و امید از فرصت برابر استفاده خواهند کرد، زنان جامعه ما مانند مردان دارای حقوق اجتماعی هستند، منزلت زنان به جایگاه واقعی باز میگردد، کاری میکنم دختران احساس امنیت کنند. نخواهم گذاشت ماموری بینام و نشان از کسی سوال کند. دختران جامعه خود حافظ حجاب و عفاف هستند.و…
بعد ازانتخاب: سهم خواهی زنان برای یافتن فرصت های برابر و مشارکت سیاسی و اجتماعی همتراز با مردان، درساختار دولت تا کنون راه به جایی نبرده است.
وعده تشکیل وزارت امور بانوان در دولت یازدهم در نطفه خشکید و نابرابری در فرصت های شغلی همچنان ادامه دارد.
دولت یازدهم هیچ اقدامی در جهت اشتغال برابر انجام نداد.
شکاف میان مشارکت اقتصادی زنان و مردان روز به روز عمیق تر شد، بیکاری زنان در تمام سطوح رشدی فزاینده یافت و نرخ مشارکت اقتصادی زنان نسبت به مردان در نقاط شهری کمتر شد.
هنوز هم زنان باید برای انتخاب پوشش خود تابع فرمان های صادره باشند که در غیر این صورت مورد بازخواست و اهانت قرار میگیرند. زنان بعد از سه سال و اندی به خاطر پوشش و حجابشان از سوی ماموران بینام و نشان در سطح خیابان ها بازجوئی میشوند.
دایره ممنوعیت و محدودیت در عرصه ورزش هر روزه تنگ تر و در باره ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه هم اقدامی نشد، حذف زنان از چندین رشته تحصیلی، وسرکوب مدافعین حقوق زنان شدت یافت.
فرمان برای خانه نشینی و فرزند اوری زنان داده شد و سهم زنان معترض تهدید و زندان.
در عوض سخن از لایحه، کاهش ساعت کار زنان شاغل با عنوان تحکیم بنیاد خانواده و با هدف محدود شدن بیشتر اشتغال زنان و خانه نشینی آنها میشود و این یعنی نادیده گرفتن میلیونها زن ایرانی، یعنی نقض آشکار اولین ماده از اعلامیه جهانی حقوق بشر،یعنی:
42 ماه تلاش مستمر برای خانه نشین کردن زن ایرانی
اعضای کمیته دفاع از حقوق زنان هم صدا با سایر دختران و بانوان ایرانی ضمن محکوم نمودن هر گونه تبعیض جنسیتی باردیگر اعلام میدارند که تساوی حقوق اولین خواسته نوع بشر بوده و هست و در راه رسیدن به این آرمان، از تمامی امکانات موجود، قانونی و بین المللی بهره خواهندگرفت.
810
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان