مقاله از لیدا اشجعی روز زن
روز زن ٬٬٬ پروسه هستی را اگر یک اتفاق بدانیم ویا یک برکت الهی ٬ این بحث مورد
این نوشته نیست .بنا براین از جایی به ان می پردازم که بشر متولد می شود و سزاوار
به اینکه هدیه حیات را دریابد ٬ وباهم بودن و در کنار هم زیستن ثمره حیاتی بود که به
بشر بدوی داده می شود .
ضرورت تکامل اجتماعی که با دستان دانه چین زنان اغاز می شود ٬ که در خود به
باروری و نقش خلاقه زنان در تکوین پروسه تاریخ اجتماعی سهه گذاشته است٬ نگاه را
به ان گذار از تاریخ بشری می کشاند که مردان قبیله برای امرار معاش و تهیه شکارکه
با گذشت زمانهای طولانی همراه می بوده است قبیله را رها ٬و وظیفه نگهداری از فرزندان
و پیران خانه و حفاظت از قبیله به دوش زنان سپرده می شده است ٬ از این روی زنان به
دانه چنیی و جمع اوری میوه های جنگلی و شکار می پرداختند تا بقای قبیله در نبود مردان
حفظ شود ٬
نگاهداری وحفظ قبیله از گزند عوامل بیرونی لاجرم اسکان در محل و جایگاهی ثابت را
می طلبید تا از تلفات درقبیله بکاهد٬ کاردانه چینی وارتباط با گیاهان٬ زنان را به کار بر
روی زمین و براوردن نیاز از خاک می کشد که دراین دوران بنا بر ظرفیت و توانایی انان
در تولید کشاورزی و نظم در روابط تولیدی که بشر را در یک جا ساکن میکرد و قبیله را
از گزند دوری مردان رهایی میداد به کشف زراعت و برداشت قُوت از زمین نایل می گرداند
بنا بر نظربه مورخین و باستان شناسان گفته می شود که کاشف البسه نیز، زنان بوده ند. در
همین زمان، زنان به اختراع دوک نخ ریسی، چرخ ریسنده گی، کاسه های چوبی ضد آتش برای
پختن غذا ،انبارنمودن مواد پخته وخام درجا های مناسب، زراعت، کوزه گری، سبد بافی ،
بافنده گی، دباغی و کار با چرم، هنرتزیینی درلباس دوزی، نقش و نگارهای روی کوزه و
وسایل وظروف گلی و سفالی نایل آمدند ٬با انبا شت اذوقه و پیشرفت و کشف ابزارها یی
که بشر را به برتری نیرو و چیرگی می خواند و اساس جنگهای قبیله ای که عامل انحصارطلبی
مردان شمرده میشود به فرو پاشی اولین دوره جامعه انسانی که دران برابر زیستن یک اصل
مسلم و یک نیاز احساس میشده است را فرا هم میکند ٬ که فصلی از خشنونت و نابرابری
به روی زنان را می گشاید ٬ و
زهر ان لا به لای تاریخ را درو می کند واز خود آماری بس شنیع ازخشنونت وقهررا نسبت
به زنان باقی میگذارد که تا به امروز ان باقی مانده ٬ زنانی که از بدو تولد بشر نیمه دوم
مردان به حساب می امدند٬ و نقش انان در تولید ثروت چه در پروسه اجتما عی و چه در خانه
و تکوین تمدن بشری نا دیده گرفته می شود . و روزگار برابری و
عدالت خانوادگی از جامعه بشری رخت خویش را برکشیده و بی عدالتی و زور گویی و برتری
طبی به چنان اوجی از بیرحمی می رسد که زنان و کودکانشان را به بازار برده فروشان
به نرخی چند دست به دست چرخوانده تا چهره شوم نکبت بشری را اشکار کند ٬
بهر حال ٬ تداوم قرنها سرکوب توام با قهراجتماعی نسبت به زنان ٬ هر چند قرنی در پی
قرنی چهره زنان را در مبارزات حق طلبانه صیقل می داد ٬ ولی هم چنان خشنونت و
نابرابری و تبعیض آنان را در چنبره خود می فشرد ٬تا اینکه در سال ۱۸۲۰ جرقه جنبش
حق رای زنان زده میشود که این حرکت سیاسی در سال ۱۸۴۸ در ایا لات متحده امریکا
به یک جنبش اجتما عی گسترده تبدیل شده و سال به سال بر دامنه این جنبش افزده میشد
تا ا ینکه ٬٬٬
در سال ۱۹۱۰، زنان آمریکا راهپیمایی‌ها و تظاهرات وسیعی را در نیویورک، ماساچوست و
نیوجرسی سازمان دادند. در سال ۱۹۲۰ ویلسون رئیس جمهور ایالات متحده، نوردهمین متمم
قانون اساسی آن کشور را به مجلس سنا رساند که بر اساس آن تمام زنان ایالات متحده آمریکا
برای اولین بار حق رأی برابر با مردان می‌یافتند. در سال ۱۹۱۸، بریتانیا حق رأی زنان را
به رسمیت شناخت.
پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵، زنان ایتالیا حق رأی برابر با مردان کسب کردند.
شارل دوگل در سال ۱۹۵۴ برای نخستین بار حق رأی زنان در فرانسه را به رسمیت شناخت.
در سال ۱۹۴۸۸،قانون اساسی جدید ژاپن حق رأی برابر زنان را به رسمیت شناخت.
در سال ۱۳۴۱ (۱۹۶۲ میلادی)، لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در هیئت دولت ایران به
تصویب رسید. بر اساس این لایحه، زنان برای نخستین بار اجازه شرکت در انتخابات و نامزد
شدن برای انتخابات را پیدا می‌کردند.
روح‌الله خمینی جلسه‌ای در قم تشکیل داد که اصل مربوط به حق رأی زنان از مهمترین اعتراضات وی بود
و این چنین
جنبش حق طلبی زنان میسر خود را می پیمود تا به منا سبات اجتماعی هویت تازه ای ببخشد٬ ودر
دامن خود روز زن را به زنان جهان هدیه کند . چرا که کارخانه ها دیر زمانی بود که از راه
رسیده بودند و زنان اولین قربانیان این دستگاهها ٬که با مکیدن نیروی کار ٬ لاشه هایشان را
در پس دیوارهای کارخانه ها به جای می گذاشت .
که در سال 1830، در نیمه اول قرن هیجده در آمریکا قبل از اینکه جنبشهای اجتماعی برای حق و حقوق کارگران بهتر شناخته شده باشد، زنان کارخانه نساجی لاول، دست به اعتصاب و فعالیتهای سیاسی زدند، این زمانی اتفاق افتاد که زنان حتی حق رای نداشتند. اما زنان کارگر اولین تشکل اتحادیه ای خود را ایجاد نمودند.
وبا گسترش مبارزات زنان و نتیجه تلاطم های اجتماعی ان دوران پرداختن به هویت زن به یک
ضرورت تاریخی بدل می گشت و اینکه نام زن به روزی به دفتر تاریخ هک شود و ان روز
فرا رسید
اولین مراسم روز زن در تاریخ ۲۸ فوریه سال ۱۹۰۹ در نیویورک برگزار می شود. این مراسم توسط حزب سوسیالیست آمریکا، برای یادبود اعتصاب «اتحادیه جهانی زنان کارگر صنایع پوشاک» در سال ۱۹۰۸ سازمان یافته بود . ودر انتها
به یاد بیاوریم که حاصل این تلاشهای بی وقفه برای رفع تبعیض در جوامع بشری نهایتا به
تدوین سی ماده ای اعلامیه جهانی حقوق بشر منجر گردیده است ٬
که در کنوانسیون های مربوط به زنان٬ رفع هرگونه تبعیض و خشنونت علیه زنان را حق حیاتی
یک جامعه پویا که در بر قراری تعادل وعدالت اجتما عی و ارامش نقش اساسی و بنیادی بر عهده خواهد داشت می داند٬ وحکومتها و دولتهای زیر دست انان را به این رعایت این حقوق فرا می خواند .
با امید رفع هر گونه تبعیض و نابرابری در کشورم ایران ٬ و دمیدن نسیم ارامش که با خود پیام
سزاواری برابر زیستن و حرمت به قا مت یک انسان را به زن ایرانی خواهد داد .
با احترام لیدا اشجعی ۸ / مارس / ۲۰۱۷
روز زن مبارک
