فرستنده خبر خانم زرین تاج الیا سی ۱۸ /۹/ ۱۳۹۵
«کاش روزی می‌رسید که همه چیز و همه کس جای خود بود، قاضی منطبق بر کتاب قانون قضاوتش را می‌کرد، وزیر وزارتش را، نظامی نظامی‌گری‌اش را، وکیل وکالتش را، سیاسی سیاست‌ورزی‌اش را، روزنامه‌نگار روزنامه‌نگاری‌اش را و دانشجو دانش‌جویی‌اش را؛ اما آن روز نیامده و از افق نسل‌های ما بسی دور است.»
دوستان انجمن اسلامی آزاداندیش دانشگاه علامه؛وعده کرده بودیم شانزدهم آذر چند ساعتی را گرد هم بیاییم؛ فرصت مغتنمی برای من تا بعد از هشت سال سنگ فرش دانشگاه را زیر پایم لمس کنم و در اتمسفر غوغایی آن نفس بکشم، اما به هر تقدیر نشد که در جمع‌تان حاضر شوم.
خواستم در این یادداشت کوتاه روز دانشجو را به همه شما دوستان انجمن علامه تبریک بگویم؛ تبریک بابت همه آرمانخواهی و امیدی که به جریان بعضا خسته اصلاحات می‌دمید تا عقلانیت و عملگرایی‌مان رنگ دلخوشی بگیرد و جان‌هایمان را تازه کند.
کاش آن زخم هشت ساله نبودن ضیا روی تار و پود این روز کشیده نشده بود تا شادی و شورمان از حلقه زدن در صحن دانشگاه و سرود خواندن و نقش زدن خاطره بر در و دیوار دانشگاه کامل میشد. کاش روزی می‌رسید که ضرب استبداد بر پیکر دانشگاه ننشسته بود و پاره تنش هشت سال در میان دیوارهای زندانهای خوزستان و سمنان جا نمانده بود. کاش روزی می‌رسید که همه چیز و همه کس جای خود بود، قاضی منطبق بر کتاب قانون قضاوتش را می‌کرد، وزیر وزارتش را، نظامی نظامی‌گری‌اش را، وکیل وکالتش را، سیاسی سیاست‌ورزی‌اش را، روزنامه‌نگار روزنامه‌نگاری‌اش را و دانشجو دانش‌جویی‌اش را؛ اما آن روز نیامده و از افق نسل‌های ما بسی دور است.
از لحظه‌ای که چشم به این مختصات جغرافیایی گشودیم و کمی از درد این کالبد چند هزار ساله استبداد زده را چشیدیم، شانه‌هایمان زیر سنگینی باری رفت که بابتش شهید و زندانی و اخراجی و محروم از تحصیل دادیم. و با صدای رسا به آنان که حکم به برکناری دانشجو از صحنه مجادلات سیاسی این مرز و بوم می‌دهند و توصیه به سیاست‌ورزی حرفه‌ای می‌کنند می‌گوییم این بار را ناکارآمدی عمیق و ریشه‌دار نهادهای سیاست‌ورز به دوش دانشجو نهاده‌اند، این تحفه انسدادها و بحران‌های روز افزون است، ثمره خفقان و سرگشتگی دوران ماست. در این زمانه عسرت کجا می‌شود این بار را از روی دوش دانشگاه برداشت و به دیگری سپرد؟ کجاست آن گزینه جایگزین که نقش تاریخی دانشگاه را به تمامی ایفا کند و از آسیب‌های آن مبری باشد؟…
با اینهمه معتقدم همچنان باید با تمسک به سنت پیشین اتحادیه به نقد خودمان بنشینیم تا از آسیب‌ها و کج‌راهه‌ها بکاهیم و دستاوردهای نسل شما و آیندگان‌تان را افزون کنیم، ولی عجالتا در روز دانشجو جز شادباش و تحسین را شایسته شما دانشجویان آزادیخواه نمی‌دانم، شمایی که بی‌آنکه اندک بهره‌ای از اصلاحات برده باشید دل در گرو اصلاح‌طلبی دارید؛ روزتان مبارک!
بهاره هدایت
١٦ آذر ١٣٩٥
