فرستنده خبر اقای نوید احمدفخرالدین ۱۳۹۵/۶/۲۴
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی – اجتماعی وزارت علوم با اشاره به مشاغل سخت و زیان‌آور گفت: بخشی از زنان درحوزه کشاورزی مانند شالی‌کاری فعالیت می‌کنند. آنان زیر پوشش هیچ نوع بیمه و حمایت دولتی نیستند و سلامت آنان بر اثر این کار تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
به نقل از ایسنا، لیلا فلاحتی افزود: شدت آسیب زنان کشاورز بیش از هر نوع
شغل رسمی مثل کار کردن در بخش صنعت است چون وضعیت سلامت آنها به هیچ طریقی پایش نمی‌شود. در نتیجه مشارکت اقتصادی زنان در لایه‌های مختلف آن ممکن است مسائل گوناگونی داشته باشد و ما به این موضوع نپرداخته‌ایم.
این فعال حوزه زنان در بخش دیگری از صحبت‌های خود اظهارکرد: ساز و کارهای اجتماعی و قانونی حمایت‌هایی را برای فعالان مشاغل سخت و زیان آور فراهم کرده است اما این حمایت‌ها ممکن است به اندازه مطلوب نباشد. بنابراین قانونگذار به این موضوع توجه داشته است و امتیازاتی برای مشاغل سخت و زیان آور مد نظر قرار داده است.
وی با بیان اینکه دو آسیب جدی در رابطه با مشاغل سخت و زیان‌آور وجود دارد، گفت: این مشاغل به درستی شناسایی نشده‌اند یعنی بسیاری از مشاغل در کشور مانند کارگری زنان در خیاط‌خانه‌ها وجود دارد که سخت و زیان آور هستند؛ اما به دلیل برخی از ویژگی‌هایشان از حمایت‌های دولت برخوردار نمی‌شوند. در کل از مشاغلی که در سطح کارگری انجام می‌شود حمایت‌های لازم نمی‌شود.
این فعال حوزه زنان افزود: این مشاغل با مشاغلی مانند خبرنگاری یکسان دانسته می‌شود چون قانون رویه واحدی در این زمینه دارد. بنابراین نیاز داریم تا مشاغل سخت و زیان آور طبقه‌بندی شوند و این مشاغل بر حسب شدت باید تعریف و لایه‌های حمایتی برای آنها در نظر گرفته و برای لایه ای که شدت بیشتری دارد حمایت بیشتری در نظر گرفته شود.
وی با اشاره به بعد فراجنسیتی مشاغل سخت و زیان آور گفت: هم مردان و هم زنان به یک سبک و سیاق می‌توانند آسیب پذیر باشند البته رشد اشتغال زنان در کشورمان معنادار نیست. نزدیک به سه دهه است که مشارکت اقتصادی زنان از 13 درصد بیشتر نشده است. پس زنان سهم زیادی در مشاغل سخت و زیان‌آور ندارند.
فلاحتی در ادامه اظهار کرد: در سیستم سلامت ما شاهد مشاغل سخت و زیان آور مانند پرستاری هستیم. زنان در بسیاری از مشاغل مانند پرستاری نقش کلیدی دارند. در این شرایط به طور حتم سیاست گذاران باید دقت کافی بکنند که پوشش حمایتی را افزایش دهند. یکی از مسائلی که مواجهه با این نوع حمایت‌ها را سخت می‌کند نبود طبقه بندی میان شدت زیان آور و سختی‌های مشاغل سخت و زیان آور است. اگر این مشاغل سطح بندی شود خدمات ارائه شده به آنها متفاوت می‌شود. در نتیجه نوع حمایت‌ها نیز تفاوت پیدا می‌کند.
وی افزود: در سطح عمومی می‌توان به همه مشاغل سخت و زیان‌آور خدمات یکسانی داده شود. در سطح دوم نیز حمایت‌هایی متناسب با این مشاغل در نظر گرفته شود که این مسئله هم برای زنان و هم برای مردان اهمیت زیادی دارد. پس از آن می‌توان به لایه های جنسیتی موضوع توجه کرد.
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی – اجتماعی وزارت علوم درباره برخوردار نبودن برخی افراد فعال در مشاغل سخت و زیان آور از مزایای این مشاغل اظهار کرد: در سطح اول ما انواع و اقسام مشاغل سخت و زیان آور را داریم که خبرنگاری یکی از آن‌هاست. این شغل علاوه بر شغل سخت و زیان آوربودن، ناپایدار نیز محسوب می‌شود که این مسئله ضریب سختی آن را مضاف می‌کند.
وی تاکیدکرد: خبرنگاری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط دنیا سخت، زیان آور و حتی خطرناک است و باید توجه جدی به آن شود، بنابراین خبرنگاری باید فراتر از شغل‌های دیگر مورد توجه قرار گیرد و از داوطلبانه بودن خارج شود چون در کشور ما حضور در رسانه وجه داوطلبانه و مشارکت جویانه ای دارد. این وضعیت موجب کاهش حمایت‌های جدی و رسمی از این شغل می‌شود و رسانه‌ها مسئولیت جدی نسبت به خبرنگاران قائل نمی‌شوند. بیشتر خبرگزاری‌ها و رسانه‌های محلی از فعالیتهای داوطلبانه خبرنگاران استفاده می‌کنند.
