آیا میدانید : 30 مورد قوانین حقوق بشر وجود دارد . این موارد اساسی ترین حقوق انسانی شما هستند و متعلق به شماست.
ماده 13 اعلامیه جهانی حقوق بشر به حق آزادی انسان در عبور و مرور و انتخاب محل اقامت اشاره دارد. از بعد حقوقی، این حق هرکسی است که بتواند سفر کند . اگر کسی به هر دلیلی قصد تغییر موطن خود یا حتی ترک تابعیت را داشته باشد , آزاد است و ممانعت از خروج آزاد شهروندان نوعی زندان انگاری سرزمین است .
در ماده ۱۶ قانون گذرنامه ایران به مورادی اشاره دارد که به موجب آن از خروج افراد جلوگیری بعمل می آید و اما در بند سوم این ماده عنوان میکند که هرگاه مقامات قضايى مسافرت برون مرزى كسى را مخالف “مصالح نظام” تشخيص دهند مى‌توانند مانع سفر او گردند. این تبصره با اطلاق حق سفر در اعلامیه جهانی حقوق بشر که به تصویب پارلمان در ایران رسیده و جزو تعهدات بین المللی حکومت است, منافات دارد.
سفر كردن حق اوليه و طبيعى هر فرد است و اعطايى نيست. اين حق را هيچ دولتى به افراد جامعه نداده, كه بخواهد از او سلب نمايد. پس نبايد دامنه “تشخيص مقامات قضایی” در بند ۳ ماده ۱۶ را بدان حد باز گذاشت که موجب تهديد اين حق مسلم گردد. در ایران با ممنوع الخروج کردن مخالفین سیاسی و عقیدتی به عنوان حربه ای علیه ناراضی یان استفاده می شود و کشور را به زندانی برای آنها تبدیل می کنند.
و اما ماده 18 این قانون, حق سفر برای زنان ایرانی را منوط به موافقت شوهر، ولی و یا قیم ایشان می میکند. قانونی که با محد‌‌ود‌‌یت خروج زنان شوهرد‌‌ار از کشور یا امکان ممنوع الخروج‌شد‌‌ن آنان توسط شوهر، چالشی جد‌‌ی در حقوق اساسی فرد‌‌ی و اجتماعی زنان ایجاد كرد‌‌ه است.
بنابراین حق خروج از کشور یک حق بشری است و ممنوع الخروج كردن, تضييع حقى بشرى براى سفر كردن وآزادى در حركت است.
