رنج‌نامه ای از مریم نقاش زرگران؛ مخالفت با تمدید مرخصی استعلاجی

خبرگزاری هرانا – روز جاری دادستانی تهران با تمدید مرخصی درمانی مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی بیمار بند زنان زندان اوین علی‌رغم عدم تکمیل دوره درمان مخالفت کرد؛ با عنایت به این موضوع او باید خود را به زودی به زندان معرفی کند. خانم زرگران که پس از یازده روز اعتصاب غذا به مرخصی درمانی اعزام شده بود در رابطه با سرگذشت و وضعیت خود رنجنامه ای نوشته است که در ادامه می آید. 

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز جاری دادستانی تهران با تمدید مرخصی درمانی مریم (نسیم) نقاش زرگران نوکیش مسیحی زندانی و بیمار بند زنان زندان اوین که پس از یازده روز اعتصاب غذا در تاریخ ۱۷ خردادماه به مرخصی اعزام شده بود، علی‌رغم عدم تکمیل دوره درمان مخالفت و حتی اعلام کرده نامبرده یک هفته نیز غیبت دارد که جریمه آن را نیز باید بپردازد.

یک منبع نزدیک به خانواده نقاش زرگران با اعلام این خبر در گفتگو با گزارشگر هرانا گفت: “امروز مادر مریم به دادستانی رفته است اما با تمدید مرخصی وی مخالفت کردند. به او گفتند دختر شما یک‌ هفته غیبت دارد و بایستی امروز خود را به زندان معرفی کند.”

این منبع در ادامه تاکید کرد: “این درحالی است که مریم شب گذشته بیمارستان بوده و اصلا از وضعیت جسمی خوبی برخوردار نیست.”

مریم (نسیم) نقاش زرگران در چنین شرایطی از آنچه بر او رفته است رنج نامه ای مختصر نوشته است که قسمتی از این نامه که یک نسخه از آن در اختیار هرانا قرار گرفته در مورد مدت اعتصاب غذا، حمایت هم‌بندیانش در بند زنان زندان اوین در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته های او، خودداری اعتراضی از رفتن به ملاقات و برخورد مسئولین است:

خانم زرگران در نامه خود نوشته است “سبزترین لحظه های عمرم را در سخت ترین خشونت ها علیه خود می گذرانم. زمانی‌که اعتصابم را از روز پنجشنبه ۶ خرداد شروع کردم، به مدت ۴ روز حتی آب هم نخورده بودم و توانم را از دست داده بودم، احساس می کردم که تنهای تنها هستم و در این مسیر هیچ‌کس همراهم نخواهد بود، درست ساعتی قبل از ملاقات روز یکشنبه می دانستم که دیگر تمام خواهد شد.

همه در حال حاضر شدن برای دیدن خانواده بودند، من تب کرده بودم، داغ شده بودم و از درونم آتش بیرون می آمد، زبانم در دهانم خشک شده بود. لحظه ملاقات فرا رسید و من حتی قدرت راه رفتن نداشتم که بتوانم به ملاقات بروم که متوجه شدم آنها از رفتن به ملاقات امتناع می‌کنند و اعتراض دارند که چرا کسی برای شنیدن خواسته های من نمی‌آید.

مدتی طول کشید اما باز هم هیچ‌کس نیامد، در همین انتظارها بودم که فکم شروع به لرزیدن کرد و دیگر چیزی نفهمیدم، لحظه ای که در بهداری زندان بهوش آمدم، تلفنی با یکی از مسئولان صحبت کردم و گفتم که اگر شما به زندان تشریف بیاورید و به حرف من گوش دهید، آب خواهم خورد، پاسخ ایشان این بود که «مهم نیست شما اعتصابتان را بشکنید یا خیر، چون ما کارهای دیگری هم داریم و باید به بندهای دیگر هم سر بزنیم. اگر شد سه شنبه می آیم» اینجا بود که دوباره توانم را از دست دادم، می‌خواستند به من سرم بزنند که امتناع کردم و گفتند که موضوع را کتبی اعلام کنم سپس با بی تفاوتی اظهار داشتند که «چه از نظر شرعی و چه از نظر قانونی از سر ما رد شد و از این لحظه به بعد هر اتفاقی که برایش بیفتد به خودش مربوط می شود.»

مجددا از حال رفتم و مرا به بیمارستان منتقل کردند. با امتناع مجدد من از هرگونه درمانی دوباره به زندان بازگشتم.”

روز نهم خردادماه سال جاری هرانا گزارش کرده بود مریم (نسیم) نقاش زرگران زندانی عقیدتی و بیمار در بند زنان زندان اوین در چهارمین روز اعتصاب غذایش در اعتراض به عدم رسیدگی به بیماری‌ها، وضعیت پرونده، عدم آزادی مشروط و مخالفت با اعطای مرخصی، به‌طور اورژانسی به بیمارستان شهدا منتقل شد با این‌حال بدون درمان و درحالت بیهوشی به زندان بازگردانده شد.