فرستنده خبر خانم دیانا تبریزی ۲۴ اسفند ۱۳۹۴
معاون رئیس‌جمهور ایران در امور زنان و خانواده، امسال برای شرکت در کمیسیون مقام زن سازمان ملل به نیویوک نرفته اما دو نماینده از مجلس ایران عازم آمریکا شدهاند.
شهیندخت مولاوردی که از سوی رسانه‌های تندرو متهم بوده که درباره وضعیت زنان و ایران سیاه‌نمایی می‌کند اعلام کرده: «اگر به نیویورک می‌رفتم در کمیسیون مقام زن صرفا در چارچوب دستور اصلی اجلاس سخنرانی می‌کردم.»
شصتمین اجلاس کمیسیون مقام زن در سال ۲۰۱۶ از روز دوشنبه ۲۴ اسفند آغاز به کار می‌کند. مولاوردی گفته چون این اجلاس سالانه و از اجلاس عادی است، ضرورتی برای حضور در عالی‌ترین سطح وجود نداشته است. پیش‌تر برخی رسانه‌ها نوشته بودند که معاونت امور زنان و خانواده قرار است پنلی تخصصی با موضوع «امنیت زنان پیش‌شرط تحقق توسعه پایدار» را برگزار کند که در آن به تأثیر افراط‌گرایی و خشونت‌طلبی بر زنان و کودکان پرداخته خواهد شد.
رسانه‌های تندرو مدتی قبل خطاب به مولاوردی نوشته بودند: «خانم مولاوردی! در کمیسیون مقام زن از استان سیستان و بلوچستان می‌گویید یا از حقوق خانواده شهدای مکه و منا؟»
اشاره آنها به اخباری است که درباره اعدام تمام مردان یک روستا در سیستان و بلوچستان از سوی مولاوردی مطرح شده بود و واکنش رسانه‌های تندرو، برحی نمایندگان مجلس و مقامات استان سیستان و بلوچستان را برانگیحته بود.
دستور کار اصلی نشست امسال کمیسیون مقام زن «توانمندسازی زنان و پیوند آن با توسعه پایدار» است و موضوع مورد بازبینی آن «حذف و جلوگیری از کلیه اشکال خشونت علیه زنان و دختران» است.
در همین حال رئیس فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی از اعزام در نفر از زنان مجلس به کمیسیون مقام زن در نیویورک خبر داده و گفته است که در این نشست دستاوردهای ایران در توسعه هزاره ارائه می‌شود.
فاطمه رهبر به خبرگزاری مهر گفته: «از ابتدای مجلس هشتم با برنامه‌ریزی که صورت گرفت، هر ساله دو نفر از نمایندگان زن مجلس به این کمیسیون اعزام می شوند تا این تجربه حضور برای همه نمایندگان زن ایجاد شود. امسال فاطمه آلیا و مهناز بهمنی در این کمیسیون حاضر می شوند و سخنرانی می‌کنند.»
سال گذشته، شهیندخت مولاوردی با هیاتی در کنفرانس مقام زن شرکت کرد که حضور او در رسانه‌های داخل ایران با حاشیه‌هایی همراه بود. برخی از سایت‌های وابسته به اصولگرایان نوشتند که هیات نمایندگی ایران را ۱۵۰ نفر تشکیل می‌دهد، اما مولاوردی این ادعا را رد کرد. او تعداد هیات نمایندگی ایران را شش نفر و تعداد اعضای شرکت کنندگان سازمان‌های مردم نهاد را ۱۵ نفر اعلام کرد.
معاون رییس جمهوری سال گذشته در مراسم افتتاحیه گفته بود: «باوجود تحمیل هشت سال جنگ و اکنون اعمال تحریم‌های یکجانبه ناعادلانه و ظالمانه روزافزون، زنان ایرانی در حوزههای آموزش و پژوهش، علم، کارآفرینی، اقتصاد و بهداشت پیشرفت‌های برجسته‌ای داشته‌اند و نقش بزرگ و تأثیرگذار خود را در جامعه ایفا می‌کنند.»
با وجو این گفته‌ها وضعیت برابری جنسیتی در ایران بسیار شکننده است و زنان ایرانی در حوزههای مختلف سیاسی، اجتماعی و فردی با تبعیض‌های گسترده‌ای روبه‌رو هستند.
۷۰ سال سیاست‌گذاری جهانی
به گفته فاطمه رهبر، مطالبی که امسال توسط نمایندگان ایران عنوان می شود، «منطبق با سیاست‌های کلی نظام و در چارچوب موضوع این نشست خواهد بود.»
او گفته که ایران در زمینه شعار امسال کمیسیون مقام زن «توانمندسازی زنان با محوریت سند توسعه هزاره» اقدامات خوبی انجام داده و قرار است دستاوردهای ایران منطبق با نگاه این نمایندگان مجلس بارائه شود.
کمیسیون مقام زن از کمیسیون‌های کارکردی شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد (اکوسوک) است. شورای اقتصادی و اجتماعی از ارکان اصلی سازمان ملل متحد به شمار می‌رود و از سال ۱۹۴۶ به عنوان رکن سیاست‌گذاری جهانی برای زنان فعالیت می‌کند.
رسالت اصلی این کمیسیون، آماده‌سازی و ارائه توصیه‌ها و گزارشاتی به شورای اقتصادی و اجتماعی در مورد ارتقای حقوق بشر زنان در زمینه امور سیاسی، اقتصادی، مدنی، اجتماعی و آموزشی است.
این کمیسیون در سال‌های گذشته وظیفه سازماندهی، پیگیری و برگزاری چهار کنفرانس جهانی زن را برعهده داشته است. در چهارمین کنفرانس جهانی در سال ۱۹۹۵، سند کارپایه عمل پکن در ۱۲ حوزه نگران‌کننده زندگی زنان تصویب شد. این حوزه‌ها شامل؛ زنان و فقر، آموزش و مهارت آموزی زنان، زنان و سلامت، خشونت نسبت به زنان، زنان و مناقشات مسلحانه، زنان و اقتصاد، زنان در قدرت و موقعیت های تصمیم سازی، ساز و کارهای نهادین برای پیشرفت زنان، حقوق بشر زنان، زنان و رسانه، زنان و محیط زیست و دختربچه ها هستند.
در دهه گذشته کمیسیون مقام زن چگونگی اجرای فعالیت‌ها در حوزههای نگران کننده را بازنگری کرده و توصیه‌هایی را نیز در نشست‌های سالانه خود تصویب کرده است.
حاصل نشست‌های سالانه این کمیسیون علاوه بر قطعنامه‌های متعدد درباره مسائل مختلف مربوط به زنان، شامل نتایج توافق شده درباره موضوعاتی است که سالانه به عنوان اولویت در دستورکار کمیسیون قرار می‌گیرند.
این کمیسیون به دولت‌ها و جوامع در این زمینه‌ها توصیه‌هایی ارائه می‌کند و پیگیری‌هایی درباره اجرایی شدن آن انجام می‌دهد.
در سال ۱۹۹۵ و در چهارمین کنفرانس جهانی تعدادی از زنان ایرانی از دو گروه متفاوت دولتی و سازمان‌های غیردولتی در آن کنفرانس حضور داشتند که با وجود غیبت چهره‌‌های شناخته شده فعالان زنان، حاصل این نشست اثراتی بر راه اندازی معاونت امور زنان ریاست جمهوری داشت.
در سال‌های گذشته برخی از فعالان زنان ایرانی به شکل مستقل در این کنفرانس شرکت کرده‌اند که حصور آنها هم همواره با مشکلاتی همراه بوده است. از جمله اینکه برخی از فعالان این کنفرانس پس از بازگشت به ایران با مشکلاتی روبه‌رو شدهاند.
