ارسال کننده خانم دیانا تبریزی ۱۳۹۴/۷/۱۲
مرگ، واقعه‌ای است که باید وقوع و چگونگی وقوع آن از سوی مقامات رسمی و با صدور گواهی فوت تایید شود. شهادت‌های مکرر خانواده‌های زندانیان اعدام شده در دهه ۶۰ ثابت می‌کند که گواهی فوت‌های صادر شده، حاوی اطلاعاتی هستند که واقعیت را جعل می‌کنند. آنچه در گواهی فوت‌ها آمده است، با اعلام شفاهی وقوع اعدام و یا اخبار منتشر شده در روزنامه دربارۀ اعدام افراد، تناقض دارد.
به عنوان مثال، در برگه فوت علی‌اصغر ضیغمی که ماموران زندان اوین به خانواده‌اش اعلام کرده بودند که در تابستان ۱۳۶۷ اعدام شده، دلیل مرگ، «فوت» اعلام شده و هیچ نشانی از اعدام در زندان در برگه فوت او نیست.
مینا لبادی، همسر علی اصغر ضیغمی می‌گوید: «من برگه فوتش را دارم، در آن نوشته “به مرض فوت”، مرده. من باید بدانم این مرض «فوت» چه مرضی بوده که ما از آن خبر نداشتیم و شوهرم به این مرض مرده است.»
علی‌اصغر ضیغمی، متولد ۱۳۳۱ از اعضای فداییان خلق اکثریت بود که نوروز ۱۳۶۶ بازداشت شد او در تابستان ۱۳۶۷ در حالی که فقط دو ماه تا پایان دوران حبسش باقی مانده بود، اعدام شد.
برگرفته از کتاب «داستان ناتمام»، مادران و خانواده‌های خاوران، سه دهه جستوجوی حقیقت و عدالت، انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴
متن پی دی اف کتاب را از اینجا دریافت کنید
کانال تلگرام عدالت برای ایران را دنبال کنید
