(ارسال خبر: آقای محمود نعیمی) 94/6/26
شهیندخت مولاوردی معاون امور زنان ریاست جمهوری، اعلام کرذه که یکی از خواسته‌های حوزه زنان، ارزش‌گذاری کار خانگی است.
او در بازدید از هفتمین نمایشگاه زنان و تولید ملی که از ۱۸ تا ۲۷ شهریور در تهران برپاست، گفته: «طبق برآوردهای غیر رسمی، ارزش کار اقتصادی و خانگی چندین برابر درآمد نفتی است.» با این حال به گفته او هنوز میزان سهم زنان در تولید ناخالص کشور محاسبه نشده است.
کار خانگی از مقطعی از تاریخ به جنسیت زنانه گره خورد. با زنانه شدن کار خانگی، آشپزی، جارو کردن، رخت شستن، نگهداری از کودکان، ظرف شستن، گلدوزی و بسیاری از کارهای دیگر جز وظایف بنیادین زنان شناخته شده، گویی که باور عام زنانگی را در این تقسیم کار خلاصه می‌کند، حتی فراتر می‌رود و انجام دادن کارهای دیگر توسط آنان را تنها در صورتی امکان پذیر می‌داند که بتوانند وظایف خود را در کار خانگی به درستی انجام دهند.
کار خانگی بدون هیچ‌گونه قرارداد کاری، یک وظیفه محول شده به زنان است که با ازدواج‌شان با مردان شکل رسمی‌تری به خود می‌گیرد. نه از مزد خبری‌ست و نه از میزان مشخص ساعات کاری. نه از محاسبه اضافه کاری خبری هست و نه از حق بیمه و سنوات و بازنشستگی.
زنان خانه دار به لحاظ آماری جز جمعیت بیکار حساب شده و در شمار جمعیت فعال اقتصادی محسوب نمی‌شوند
با وجود تغییر ساختار جنسیتی در مشاغل و حضور زنان در کارهایی که قبلاً مردانه تلقی می‌شد، کار در خانه به عنوان عنصر ثابت همچنان، سنگینی خود را بر دوش زنان شاغل نیز تحمیل می‌کند. در ایران ۸٠ درصد از جمعیت زنان فعال، خانه دار هستند و بدون هیچ‌گونه مزایا، بیمه و دستمزدی، به کار خانگی ادامه می‌دهند.
شاید کم‌تر شغل تمام‌وقتی را بتوان در اقتصاد امروز سراغ داشت که بی‌مزد انجام شود. اما کار خانگی زنان، مجموعه‌ای از تمام خدماتی است که در جامعه برای آن باید مزد پرداخت کرد، اما در بی‌مزدترین شکل تحقق می‌یابد.
