ارسال کننده : خانم مریم مرادی 15مرداد
استان وایر: شنبه ۱۷ مرداد (۸ اوت) روز جهانی ارگاسم زنان است. در آمریکای لاتین این روز در ماه مه برگزار می‌شود. به این ترتیب روز جهانی ارگاسم زنان از آن مناسبت‌های بی‌سر و صدایی‌ست که دو بار در سال برگزار می‌شود: یک بار در اروپای مرکزی در چله تابستان، و یک بار هم در آمریکای لاتین در اوج بهار.
رخت‌های نشسته، کارهای انجام نشده
بر اساس پژوهش مک‌کینزی فقط ۱/۳ درصد از زنان هنگام هم‌خوابی به اوج لذت جنسی دست پیدا می‌کنند. هدف از روز جهانی ارگاسم زنان یادآوری این نکته به آقایان است که به سهم خودشان برای بهبود این آمار بکوشند.
نشریه آلمانی‌زبان «فرویدین» در یک نظرخواهی از گروهی از زنان از آنان خواسته است تجربه ارگاسم‌شان را بنویسند. از تجربه آن‌ها چنین برمی‌آید که برخلاف نتایج پژوهش مک‌کینزی «ارگاسم» چندان حادثه‌ای هم نیست. یکی از زنان که در این نظرخواهی شرکت کرده می‌نویسد:
«هر موقع که با دوستم می‌خوابم، معمولاً به ارگاسم می‌رسم. چیزهایی که تصور می‌کنم خیلی مهم‌اند. برای مثال اگر به رخت‌های نشسته فکر کنم یا به کارهایی که باید فردا انجام دهم، ارگاسم نمی‌شوم. دوست پسرم هم البته مشکلی ندارد معمولاً. گاهی پیش می‌آید که در طول روز به او فکر می‌کنم. در اینجور مواقع راحت‌تر ارگاسم می‌شوم.»
آرمیاتئیو دانتاس، کارمند نه چندان بلندپایه
پیش‌زمینه روز جهانی ارگاسم زنان به خاطر حضور یک کارمند نه چندان بلندپایه با یک زندگی جنسی ناکام به یکی از اپیزودهای «کتاب ناآرامی» نوشته فرناندو پسوا شباهت دارد. آرمیاتئیو دانتاس می‌توانست حتی یکی از سویه‌های شخصیتی پنهان و از برخی لحاظ مخوف فرناندو پسوا باشد. در این‌صورت بخش دیگری هم به این کتاب اضافه می‌شد: احساس گناه آرمیاتئیو دانتاس نسبت به زنی که عاشقانه او را دوست می‌دارد، اما در ارضای غریزه جنسی‌اش ناتوان است.
آرمیاتئیو دانتاس می‌توانست حتی کسی باشد در حد آقای راعی با همه بره‌های گمشده‌اش در رمانی از هوشنگ گلشیری. در این رمان آقای راعی که معلم بحران‌زده و نظربازی‌ست از پنجره به رخت‌های خانم همسایه نگاه می‌کند و در همان حال به مهم‌ترین چالش‌های فرهنگی و اجتماعی زمانه‌ای که در آن به سر می‌برد می‌اندیشد.
همه آن طرفداران ناتوان احمدی‌نژاد
امیر مدیر، رییس مجتمع دارویی-درمانی جمعیت هلال احمر سه‌شنبه، ۱۳ مرداد به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفته است که ظاهراً ۷۰ درصد از طلاق‌ها در ایران به دلیل اختلالات جنسی اتفاق می‌افتد. به گفته این شخص ۳۳ درصد ازدواج‌ها در تهران به طلاق می‌انجامد. به این ترتیب اگر فقط به آمار اعتماد کنیم، می‌توان ادعا کرد که ۷۰ درصد از آن ۳۳ درصدی که طلاق می‌گیرند، از نظر جنسی ناتوان‌اند، آن هم در عهد ویاگرا که در ایران به عنوان دوای هندی نیز آن را می‌شناسند.
اما به این سادگی نمی‌توان اعداد را با هم آمیخت و به نتیجه‌هایی دست پیدا کرد. مثل این است که بگوییم میزان محبوبیت احمدی‌نژاد در ایران کمی بیش از ۲۰ درصد برآورد شده. پس، بنابراین می‌توان چنین پنداشت که ۲۰ درصد از کسانی که طلاق می‌گیرند از طرفداران احمدی‌نژاد هستند و از آن میان ۳۳ درصد آنان از نظر جنسی ناتوان‌اند. چنین نتیجه‌گیری‌هایی به معنی سوءاستفاده از آمار است، به ویژه هنگامی که این اعداد برای تحلیل مشکلات و بحران‌های سیاسی و اجتماعی به کار گرفته شود.
روز ارگاسم زنان در ایران
با این‌حال اگر مبنا را بر اعداد و رقم‌های منتشر شده در ایران قرار دهیم، چاره‌ای نداریم جز آنکه به مسئولان وزارت بهداشت و وزارت ارشاد اسلامی ضرورت برگزاری روز جهانی ارگاسم در ایران را یادآوری کنیم، آن هم برای دستیابی به سبک زندگی اسلامی، قوام و انسجام خانواده و ازدیاد نسل بر اساس آموزه‌های رهبری جمهوری اسلامی. اما آنگاه ناگهان این پرسش پیش می‌آید که اگر مدیران و مسئولان بلندپایه واقعاً بخواهند چنین روزی را با تقویم ایرانی برگزار کنند، چه روزی را در نظر می‌گیرند؟
در ایران روز پدر را در زادروز امام اول شیعیان و روز مادر را در زادروز دختر پیامبر اسلام برگزار می‌کنند. اما آیا برای ارگاسم یک مناسبت مذهبی می‌توان در نظر گرفت؟ این بک بحث بسیار پیچیده است.
جوراب‌های پشمی
بر اساس پژوهشی که یک متخصص اورلوژی به نام ماریا آنجلاسروتو در دانشگاه ورونا منتشر کرده است، زنان اگر جوراب گرم پشمی بپوشند، احتمال اینکه به ارگاسم برسند، ۳۰ درصد افزایش پیدا می‌کند.
آرمیاتئیو دانتاس، کارمند نه چندان بلندپایه دولت برزیل در شهر اسپرانتینا قطعاً از این پژوهش دانشگاهی بی‌اطلاع بوده است. وگرنه او یک روز زمستانی در ماه نوامبر یا دسامبر را به عنوان روز جهانی ارگاسم زنان تعیین می‌کرد.
فرناندو پسوا در «کتاب ناآرامی» می‌نویسد:
هیچوقت به حقیقت نمی‌پیوندیم. دو پرتگاهیم، چاهی كه به آسمان خیره مانده است.
اگر آرمیاتئیو دانتاس را یکی از شخصیت‌های این کتاب در نظر بگیریم، به جای چنین اندیشه‌هایی، دست به کار می‌شد و به همسرش می‌گفت:
ما قرار است به زودی به حقیقت بپیوندیم. خواهش می‌کنم جوراب پشمی‌ت را بپوش.
