دل نوشته مربی بر کنار شده تیم ملی قایقرانی بانوان/ آیگون پژوهش: فضا را مسموم تر از آن دیدم که بمانم و ادامه بدهم

ارسال کننده:آقای فرزاد نایب قریب 2 تیر

به گزارش انزلی چی، آیگون پژوهش سال ها به عنوان ورزش کار و مربی برای بندر انزلی و استان گیلان افتخار آفرید تا این که به ناگهان بعد از بازی های آسیایی اینچوان و کسب اولین مدال تاریخ قایق رانی بانوان در رشته کایاک، بر کنار شد! 

این مربی جوان که از سرمایه های ورزش کشور محسوب می شود بعد از خداحافظی از رشته محبوب خود، دل نوشته ای را در اختیار انزلی چی قرار داد که از پیش روی شما می گذرد:

سال ها با عشق و علاقه مربی گری کردم با حقوق بسیار ناچیز٬ هیچ گاه همان حقوق کم را هم سر وقت دریافت نکردم. هیچ گاه حتی برای یک روز هم بیمه نبودم. ولی عشقم به قایق رانی غالب بر تمام این ها بود. به خاطر شرکت در مسابقه دوسال بدون استراحت در اردو بودم و موقع مسابقه به علت بی پولی همیشگی فدراسیون، ورزش کاران بدون مربی اعزام شدند و جالب این که کارمندی از فدراسیون که حتی یک ساعتم برای ورزشکاران در اردوهای داخلی سرپرستی نکرده بود به عنوان سرپرست اعزام شد!  

هیچ گاه لباس مناسبی که در شان تیم ملی یک کشور باشد داده نمی شد و بارها همان لباس بی کیفیت را به مربی ها نمی دادند و می گفتند مربی که پارو نمی زند! لباس می خواهد چکار! برای داشتن یک ماساژور صدها نامه می دادم و همیشه بی نتیجه می ماند و ورزش کاران با حقوق ناچیز خودشان پول ماساژور را می دادند… با همه این ها به خاطر علاقه ام ماندم و کار کردم. 

تا وقتی به بازیهای آسیایی اینچوان رفتیم و موفق شدیم برای اولین بار در تاریخ قایقرانی بانوان در رشته کایاک مدال بگیریم. 

بعد از بازگشت با انرژی بیشتر خودم را برای حضور در اردو آماده می کردم که فدراسیون مرتب اعلام می کرد تا عید هیچ اردویی نداریم. ولی متوجه شدم که اردوی تیم المپیکی شروع شده با مربی گری یک مربی دیگر!

کسی که حتی یک روز هم مربی تیم ملی نبود. وقتی از نایب رییس فدراسیون علت را پرسیدم، جواب داد ما به مربی ها جواب نباید بدهیم. مربی ها می آیند و می روند، هر کادری که می آید برنامه خودش را دارد. 

و این جواب من بود بعد از سال ها مربی گری در فدراسیون قایقرانی. 

از قبل زمزمه هایی دراین باره که خانم نایب رییس می خواهد ورزش کار خودش را مربی کند، شنیده بودم ولی در تماس هایی که با رییس فدراسیون داشتم ایشان می گفتند که نه چنین چیزی نیست. بعد از صحبت با نایب رییس با آقای امینی صحبت کردم ولی ایشان زیر تمام حرف هایش زد و حرف های جدیدی تحویلم داد!  

با تمام علاقه ای که به قایقرانی دارم فضا را مسموم تر از آن دیدم که بمانم و ادامه بدهم. 

کاش وزارت ورزش نظارت بهتری بر عمل کرد فدراسیون ها داشت تا به راحتی کسانی که همیشه در بدترین شرایط مانده اند و زحمت کشیده اند، این گونه حقشان پایمال نمی شد. 

و در آخر یک سوال از هیات قایقرانی استان گیلان دارم٬ شادی رفت، آیگون رفت. چند نفر دیگر باید بروند تا از خواب خرگوشی بیدار شوید؟!