بالاترین
«خدا می‌داند با چنین وضعیتی کدام پسری ولو ٤٠ساله و ٥٠ساله جرئت ازدواج‌کردن را خواهد داشت؛ حتی اگر رستم دستان باشد، باید حمایت و دفاع از زنان را به مردان واگذار کرد. تجربه نشان داده که بهترین نوع حمایت از زنان آن است که حمایت از زنان را به مردان خانواده بسپاریم. پدر، همسر، برادر، پدربزرگ، پدر همسر و محارمی که قدرت حمایت و دفاع از زن را دارند…». اینها بخشی از یادداشت زهرا آیت‌اللهی، رئیس شورای فرهنگی-اجتماعی زنان، است که در روزنامه کیهان منتشر شد و به قول خودش تقطیع‌شده در رسانه‌های مجازی منعکس شد و جنجال فراوانی به‌پا کرد.
نگرانی این است که پلیسی‌بودن لایحه منع خشونت علیه زنان، مردان را از ازدواج گریزان می‌کند. متن گفت‌وگو با ایشان:
واقعا معتقد هستید وقتی که پدر و برادر و شوهر باشد، زنان به قانون نیاز ندارند؟
مطلبی که از در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، دو، سه خط از یک مطلب تقریبا ٩٠ خطی من است که در روزنامه کیهان چاپ شده است. هر مقاله‌ای- تأکید می‌کنم هر مقاله‌ای- اگر فقط دو جمله‌اش در جایی منتشر شود و مابقی آن نباشد، قطعا در حق نویسنده آن اجحاف کرده‌اید. بحثی که من مطرح کرده‌ام، یک ارزیابی از لایحه منع خشونت علیه زنان است و من این لایحه را نقد کرده‌ام و فکر می‌کنم این طبیعی باشد که من به‌عنوان یک مسئول امور زنان کشور که واقعیت‌های اجتماعی جامعه را زیر نظر دارد، معتقدم که در موارد زیادی به زنان ظلم می‌شود، خیلی از این ظلم‌ها هم در کانون خانواده اتفاق می‌افتد. آن چیزی که مقام معظم رهبری تا‌به‌حال سه، چهار مرتبه نسبت به آن تأکید داشته‌اند این است که مردانِ خانواده را به سمتی ببریم که نتوانند به زنان ظلم کنند. بنده به‌شدت معتقدم ما هر راهکاری را که می‌خواهیم ارائه دهیم، باید در نهایت به نفع زنان باشد. ما اگر راهکارهایی را ارائه دهیم که اثر کوتاه‌مدت آن مثبت باشد؛ اما در دراز‌مدت آثار منفی داشته باشد، این به ضرر جامعه زنان است. هر طرح و پیشنهادی که منجر به ایجاد تنش‌های بیشتر در خانه و خانواده بشود، به ضرر زنان است. واقعیت این است که به‌هرحال زن از نظر قدرت بدنی زورش به مرد نمی‌رسد و حساسیتش هم نسبت به مسائل بیش از مرد است؛ بنابراین اگر در کانون خانواده مرد بخواهد به زن ظلم بکند، هم راحت می‌تواند این کار را بکند و هم زن زیاد صدمه می‌بیند. من اعتقاد دارم در لایحه منع خشونت علیه زنان، فی‌الواقع برای هر خطای کوچک مرد، یک جرم بزرگ و یک مجازات بزرگ دیده شده؛ یعنی هم جرم‌انگاری شده و هم مجازات‌های سخت برایش در نظر گرفته شده است.
نتیجه این لایحه چیزی نیست جز اینکه در خانواده دائم تنش خواهیم داشت. بنده قبول دارم با موارد حاد ظلم مرد به زن باید برخورد قانونی شود. البته نمی‌گویم نباید با موارد جزئی و ریز برخورد شود، اما برخوردش باید متفاوت باشد. خیلی وقت‌ها باید مرد را نصیحت کرد، کانون خانواده، مکانی است که نمی‌شود همه مسائل آن را با قانون حل کرد. خیلی جاها مرد خانواده را باید از حیث باورها و رفتارهایش تغییر داد، اگر باور و خصلت‌ها سر جای خودش باشد، با ضرب و زور قانون بخواهیم مرد را وادار به تغییر کنیم، آنجا که مشکل مرد خیلی حاد نیست به ضرر زن می‌شود. زن دنبال چیست؟ دنبال این است که در خانه اگر ظلمی به او می‌شود برطرف شود و بتواند کنار فرزندانش و همسرش به خوشی زندگی کند. اگر ما برنامه‌ای بچینیم که نتیجه‌اش متلاشی‌شدن خانواده باشد، درست است که الان یک زن از یک مشکل به صورت موقت نجات پیدا می‌کند، اما دچار مشکل بیشتری می‌شود و آن فروپاشی خانواده است. فروپاشی خانواده به زنان کم ضرر می‌زند؟ هم همسر از دست می‌دهد، هم فرزندانش در خانواده عادی بزرگ نمی‌شوند و تمام بار مسئولیت بچه بر دوش زن می‌افتد آن هم در شرایطی که پیش مادرشان باشند و اگر هم پیش مادر زندگی نکنند، مشکل دوری مادر از بچه‌ها او را آزار می‌رساند. من معتقدم این لایحه چون جرم‌انگاری زیادی برای مردان دارد و برای این جرم‌ها مجازات سنگین دارد، باید در آن تجدیدنظر کرد.
شما نمی‌توانید انکار کنید که شرایط زنان زیادی در خانه‌هایشان مصداق بارز خشونت خانگی است، قبول ندارید؟
من این را قبول دارم.
من فکر می‌کنم شما نباید همه مردان و خانواده‌ها را با مردان و خانواده خودتان مقایسه کنید؛ حتما به‌عنوان یک مسئول به دادگاه خانواده رفته‌اید، وقتی که زنان در دادگاه خانواده برای اینکه حقشان را بگیرند این همه مشکل می‌بینند و در آخر هم حقشان را نمی‌گیرند، چه اشکالی دارد یک لایحه‌ای باشد از این زنان حمایت کند؟
من حرفم همین است، اما منتها این لایحه آن لایحه مدنظر شما نیست. این لایحه به این شکل مضر به حال زن و خانواده اوست. زن جزئی از خانواده است و هویت خیلی از ما زنان در کنار خانواده است که تعریف می‌شود. درست است که ما هویت فردی و اجتماعی داریم اما هویت اصلی ما در کنار خانواده تعریف می‌شود. اگر همسر و بچه‌های خوب نداشته باشیم بیشترین آسیب را می‌بینیم.
